🇬🇪 Protesty w Gruzji: Analiza nastrojów, narracji i oczekiwań w polskich social media

Sentyment ost 24h: 🟢 27% / 🔴 44% / ⚫ 6% / 🟡 13% / 🟣 10%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza publicznego odbioru protestów w Gruzji w polskich mediach społecznościowych. Analiza skupia się na identyfikacji dominujących narracji, podziału opinii, hierarchii odpowiedzialności za eskalację konfliktu oraz głównych oczekiwań internautów wobec przyszłości Gruzji.

2. CEO BRIEF

Protesty w Gruzji wywołały w Polsce falę silnych emocji i spolaryzowaną debatę, w której dominują głosy poparcia dla demonstrantów (61%). Protesty są postrzegane jako symboliczna walka o zerwanie z prorosyjskim kierunkiem i powrót na ścieżkę prozachodnią. Rząd Gruzji jest w większości krytykowany za represyjność, fałszerstwa wyborcze i podporządkowanie interesom Moskwy. W tle dyskusji obecne są również narracje antyzachodnie (36%), oskarżające Zachód o inspirowanie „kolorowej rewolucji”. Oczekiwania komentujących są równie spolaryzowane: przeważają żądania zmiany władzy i jednoznacznego kursu na UE, ale część apeluje o stabilizację. Debata, pełna emocjonalnych haseł i wizualnych kontrastów, pokazuje wysoką temperaturę i podatność na mobilizację społeczno-polityczną.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Gruzja to kolejna ofiara rosyjskiego planu podporządkowania regionu, a rząd działa jak marionetka Kremla” skutecznie kształtuje odbiór wydarzeń. Wskazuje, że obecne władze są narzędziem rosyjskich wpływów, a protesty to akt sprzeciwu wobec rusyfikacji. W hierarchii winnych na pierwszym miejscu znajduje się rządząca partia Gruzińskie Marzenie (34%), a zaraz za nią Rosja i Władimir Putin (26%).

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat protestów w Gruzji zdecydowanie dominują głosy poparcia dla demonstrantów. Komentarze popierające protesty, postrzegające je jako wyraz sprzeciwu wobec autorytaryzmu, stanowią 61% wszystkich wypowiedzi. Z kolei komentarze krytyczne, reprezentujące stanowisko lojalne wobec rządu lub sceptyczne wobec zachodnich wpływów, to 36% dyskusji. Pozostałe 3% to głosy neutralne lub niejednoznaczne.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy protestów opierają swoją argumentację na przekonaniu o legalności wyborów i obronie suwerenności kraju. Oskarżają Zachód i NGO o inspirowanie „kolorowej rewolucji” w celu destabilizacji legalnej władzy. Protestujący są przedstawiani jako marionetki obcych sił, a ich działania jako nielegalne, co jest wzmacniane obawą przed scenariuszem wojny domowej.

❌ Argumenty PRZECIW protestom (36%)

• Obrona legalności wyborów – twierdzenia, że wybory odbyły się legalnie, a zwycięstwo rządu jest wyrazem woli narodu.

• Zarzuty o zagraniczną ingerencję – oskarżenia pod adresem USA i UE o inspirowanie protestów.

• Narracja o obronie suwerenności – przedstawianie rządu jako podmiotu broniącego kraju przed obcą interwencją.

• Demonizacja protestujących – określanie ich mianem agentów, ekstremistów, prowokatorów.

• Zachód jako źródło chaosu – sugestie, że to Zachód wprowadza nieład.

Zwolennicy protestów koncentrują się na potrzebie obrony demokracji, wolności i integracji z Zachodem. Postrzegają protestujących jako patriotów, a działania władz jako represyjne. W komentarzach dominuje nadzieja, że protesty doprowadzą do realnych zmian politycznych, co jest wzmacniane silnymi emocjami i językiem mobilizacji.

✅ Argumenty ZA protestami (61%)

• Sprzeciw wobec reżimu prorosyjskiego – protesty jako reakcja na próbę podporządkowania Gruzji Moskwie.

• Obrona wolności obywatelskich – demonstracje uznawane za formę walki z represjami i cenzurą.

• Prozachodnia tożsamość Gruzji – podkreślanie dążenia Gruzji do UE.

• Solidarność z zatrzymanymi opozycjonistami – oburzenie na aresztowania liderów i aktywistów.

• Wybory jako fikcja – narracja, że wybory zostały zmanipulowane.

3.3. Oczekiwania internautów

Na podstawie analizy komentarzy można wyróżnić cztery kluczowe, spolaryzowane grupy oczekiwań wobec przyszłości Gruzji. Odzwierciedlają one radykalnie odmienne wizje polityczne – od pełnej integracji z Zachodem po utrzymanie status quo i stabilizacji wewnętrznej.

• Zmiana władzy i odejście od prorosyjskiego kursu – 42%

• Integracja Gruzji z Unią Europejską – 24%

• Stabilizacja i utrzymanie obecnego porządku – 21%

• Uniknięcie eskalacji przemocy i wojny domowej – 13%

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Użytkownicy proeuropejscy, środowiska antykremlowskie, komentatorzy związani z opozycją i aktywistami.

• Główne miejsca występowania: Twitter (szczególnie pod tagami #StopRuskiMir, #FreeGeorgia), Facebookowe grupy prodemokratyczne, konta dziennikarskie i analityczne.

4.2. Formy przekazu

• Hasła i skróty: dominacja krótkich, mobilizujących fraz jak „ruski mir”, „kolorowa rewolucja”, „państwo Putina”.

• Wizualne i językowe kontrasty: zestawienia wolnych protestujących z brutalną policją i „sowieckimi” metodami.

• Powtarzalność: te same konstrukcje i określenia używane w wielu wpisach, często kopiowane między kontami.

• Techniki: silne uproszczenia (np. „Rosja = zło”), oskarżenia bez dowodów, operowanie emocjami.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest postrzegana prorosyjskość rządu Gruzińskie Marzenie i wynikające z tego obawy o utratę suwerenności narodowej i wolności obywatelskich.

🔴 44 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na brutalności służb, manipulacjach wyborczych i represjach wobec opozycji. Najczęściej występują emocje: 39 procent złość, 33 procent frustracja, 28 procent rozczarowanie.

🟢 27 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na obywatelską odwagę Gruzinów, ich dążenie do wolności i europejskich wartości. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 44 procent nadzieja, 31 procent entuzjazm, 25 procent satysfakcja.

🟣 10 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje głównie zachowanie władz, retorykę premiera i porównania do Rosji.

W obrębie kategorii negatywnej najczęściej komentowanymi podkategoriami są „prorosyjskość władz” (41%), „brutalność wobec protestujących” (36%) oraz „represje wobec opozycji” (23%).

W pozytywnych komentarzach dominują „poparcie dla protestujących” (47%) oraz „obrona europejskich wartości” (34%).

Wektorem zasięgu negatywnego jest przede wszystkim wątek brutalności policji i aresztowań opozycjonistów.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest oskarżenie obecnych władz Gruzji o bycie narzędziem rosyjskich wpływów, realizującym politykę oderwania kraju od prozachodniego kursu.

„Gruzja to kolejna ofiara rosyjskiego planu podporządkowania regionu, a rząd działa jak marionetka Kremla”.

Główne przesłanie tej narracji sugeruje, że przyszłość Gruzji zależy od wyrwania się spod tej zależności i powrotu na drogę integracji z Zachodem. Protesty obywateli są przedstawiane jako akt sprzeciwu wobec tej rusyfikacji, a brutalne działania służb jako typowe dla reżimów autorytarnych kontrolowanych przez Moskwę. W efekcie, sytuacja w Gruzji jest postrzegana nie jako wewnętrzny spór, lecz jako kluczowy moment w geopolitycznej walce o przyszłość regionu.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W badanym zbiorze można zauważyć kilka powtarzalnych wzorców manipulacyjnych. Występuje duża liczba komentarzy kopiujących te same frazy i oskarżenia dotyczące „kolorowej rewolucji” lub „agentów zagranicznych”, co sugeruje koordynowane działania mające osłabić legitymizację protestów. Widać celowe kontrastowanie „brutalnej władzy” z „niewinnymi protestującymi” oraz pojawiają się symetryczne narracje, które przypisują winę raz Rosji, raz Zachodowi. Widoczna jest też próba wzbudzania lęku poprzez powtarzanie odniesień do Ukrainy, Majdanu czy wojny domowej. Tego typu powtarzalne schematy przyczyniają się do wzrostu skrajnych emocji i zmniejszają udział komentarzy mieszanych, czyniąc debatę bardziej spolaryzowaną i mniej opartą na merytorycznej dyskusji.

⬆️ Powrót na górę

🇨🇿 Wybory w Czechach 2025: Analiza reakcji i nastrojów w polskich social media

Zasięg: b.d. | Sentyment ost 24h: 🟢 28% / 🔴 33% / ⚫ 9% / 🟡 18% / 🟣 12%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza reakcji polskiej opinii publicznej na zwycięstwo Andreja Babiša w wyborach parlamentarnych w Czechach. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, triggery emocjonalne oraz oczekiwania, jakie to wydarzenie generuje w polskim dyskursie.

2. CEO BRIEF

Zwycięstwo Andreja Babiša wywołało w Polsce potężną i silnie spolaryzowaną debatę, w której dominują skrajne emocje i ideologiczne napięcia. Podział komentarzy jest niemal równy: zwolennicy (47%) widzą w Babišu lidera, który zatrzyma Zielony Ład, przywróci suwerenność i stanie się częścią konserwatywnego bloku środkowoeuropejskiego. Krytycy (53%) ostrzegają przed zagrożeniem dla demokracji, wskazując na jego przeszłość jako agenta STB i ryzyko prorosyjskiego zwrotu. Kluczowym tematem mobilizującym obie strony jest sprzeciw wobec UE i Zielonego Ładu, traktowany jako symbol walki o „normalność”. Wybory w Czechach są silnie kontekstualizowane w Polsce, służąc jako prefiguracja możliwych scenariuszy politycznych i mobilizując obie strony debaty.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Czechy się obudziły, koniec z dyktatem Brukseli i klimatycznym szaleństwem – teraz czas na Polskę!” wskazuje, że zwycięstwo Babiša jest postrzegane jako symboliczny zwrot ku suwerenności i sygnał dla Polski. Komentarze są nacechowane silnymi emocjami, z dominacją złości, sarkazmu i uproszczonych kontrastów (patrioci vs. eurokraci). Internauci oczekują od nowego rządu konkretnych działań: obniżki cen energii, zatrzymania polityki klimatycznej UE i budowy nowego układu regionalnego.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat wyniku wyborów w Czechach zarysowuje się niewielka przewaga głosów krytycznych. Komentarze PRZECIW zwycięstwu Andreja Babiša, podnoszące zagrożenia dla demokracji i oskarżające go o prorosyjskość, stanowią 53% wszystkich wypowiedzi. Z kolei stanowisko ZA, popierające jego wygraną i widzące w niej szansę na prawicowy zwrot w Europie Środkowej, reprezentuje 47% komentujących.

3.2. Główne argumenty

Krytycy Andreja Babiša podnoszą zagrożenia dla demokracji, oskarżając go o prorosyjskość i ostrzegając przed powrotem do autorytarnych wzorców. Wątpliwości budzi jego przeszłość jako współpracownika komunistycznych służb oraz wcześniejsze konflikty z Polską. Obawiają się, że Czechy pójdą śladem Węgier i Słowacji, oddalając się od wartości europejskich.

❌ Argumenty PRZECIW (53%)

• Zagrożenie dla demokracji – wygrana populistów interpretowana jako symptom kryzysu demokracji.

• Powiązania z Rosją – Babiš łączony z prorosyjskim kursem i „grupą Putina” w Europie.

• Antypolskość Babiša – przypominany jest spór o Turów i negatywne wypowiedzi wobec Polaków.

• Hipokryzja polskiej prawicy – podkreślenie, że poparcie dla Babiša jest sprzeczne z deklarowanym antykomunizmem.

• Obawy o politykę zagraniczną – uznanie wyboru za niekorzystny dla Ukrainy, NATO i stabilności regionu.

Zwolennicy Andreja Babiša koncentrują się na poparciu dla jego krytyki unijnej polityki klimatycznej, postulatów suwerenności i dystansu do wsparcia Ukrainy. W narracji tej dominują motywy pragmatyzmu, sprzeciwu wobec „brukselskiego dyktatu” i nadziei na podobne zmiany w Polsce. Komentarze te są często emocjonalne i nacechowane antyunijnym językiem.

✅ Argumenty ZA (47%)

• Obrona suwerenności narodowej – Babiš postrzegany jako lider, który broni interesów Czech przed unijnym przymusem.

• Sprzeciw wobec Zielonego Ładu – wynik wyborów uznawany za sygnał sprzeciwu wobec polityki klimatycznej UE.

• Poparcie dla silnej prawicy – entuzjazm z powodu wzmocnienia obozu prawicowo-konserwatywnego w Europie.

• Symbolem przemiany – Czechy przedstawiane są jako kraj „przebudzony”, z nadzieją na podobny scenariusz w Polsce.

• Obietnice Babiša – przywoływanie jego obietnic obniżki cen energii, zakończenia wsparcia dla Ukrainy i silniejszego NATO.

3.3. Oczekiwania internautów

Na podstawie analizy komentarzy można zidentyfikować pięć dominujących oczekiwań wobec nowego rządu Czech. Są one silnie spolaryzowane i nacechowane emocjonalnie, a każda grupa nadaje im inny kontekst. Dla jednych oznaczają „odzyskanie kontroli nad państwem”, dla drugich – „realne zagrożenie dla europejskiego ładu demokratycznego”.

• Zahamowanie Zielonego Ładu i unijnych regulacji klimatycznych

• Wzmocnienie suwerenności narodowej i ograniczenie wpływu Brukseli

• Polityka migracyjna i bezpieczeństwo kulturowe

• Zbliżenie z regionalnymi partnerami (Polska, Węgry, Słowacja)

• Poprawa sytuacji gospodarczej, zwłaszcza energetycznej

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Użytkownicy o profilu narodowo-konserwatywnym, sympatycy Konfederacji, zwolennicy PiS oraz środowiska antyunijne.

• Dominacja na Facebooku i Twitterze (X), szczególnie w komentarzach pod wpisami mediów prawicowych i kanałami antysystemowymi.

• Popularne hashtagi: #BrawoCzesi, #StopZielonyŁad, #UEstop, #PatriociDlaEuropy.

4.2. Formy przekazu

• Uproszczone hasła i okrzyki („Brawo Czechy!”, „Na pohybel eurokomunie!”, „Zielony Ład = bieda”).

• Memiczne porównania z Putinem, Orbanem, Tuskiem, często w ironicznym lub satyrycznym stylu.

• Powielanie fraz o „przebudzeniu narodów”, „końcu unijnej dominacji”, „konserwatywnej rewolucji”.

• Kontrastowe zestawienia: Czechy vs. Bruksela, normalność vs. lewactwo, patriotyzm vs. dekadencja.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest polityczny kierunek Czech wobec Unii Europejskiej i przyszłości regionu Europy Środkowej.

🔴 33 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na przeszłości Andreja Babiša jako współpracownika STB, jego rzekomych prorosyjskich powiązaniach i ryzyku autorytaryzmu. Najczęściej występują emocje: 39 procent złość, 35 procent frustracja, 26 procent rozczarowanie.

🟢 28 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje na uznanie dla Czech jako kraju, który „się przebudził”, sprzeciwił Zielonemu Ładowi i wybrał polityka gwarantującego suwerenność. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 41 procent entuzjazm, 33 procent satysfakcja, 26 procent nadzieja.

🟣 12 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje głównie euforię polskiej prawicy i przeszłość Babiša.

W kategorii negatywnej najwięcej komentarzy dotyczy tematu prorosyjskich tendencji i zagrożenia dla demokracji (38 procent).

W obrębie pozytywnych wypowiedzi dominują trzy podkategorie: sprzeciw wobec Zielonego Ładu i UE (37 procent), zachwyt nad „przebudzeniem” Czech (35 procent) i oczekiwania na podobne zmiany w Polsce (28 procent).

Wektor zasięgu pokazuje, że najsilniejszym źródłem sentymentu negatywnego są komentarze dotyczące przeszłości Babiša w służbach STB oraz prorosyjskich skojarzeń.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest przekonanie, że zwycięstwo Andreja Babiša to symboliczny zwrot Czech ku suwerenności i sygnał dla Polski, by podążyła tą samą drogą.

„Czechy się obudziły, koniec z dyktatem Brukseli i klimatycznym szaleństwem – teraz czas na Polskę!”.

Główne przesłanie tej narracji podkreśla, że Czesi odrzucili unijną ideologię, Zielony Ład i politykę migracyjną, a Polska powinna pójść ich śladem. Wygrana ANO jest postrzegana jako sygnał, że Europa Środkowa zaczyna się realnie bronić przed „dekadencją Zachodu”. W efekcie, wynik wyborów w Czechach staje się w polskiej debacie narzędziem mobilizacji politycznej i ideologicznej.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W analizowanym zbiorze komentarzy występują wyraźne wzorce manipulacyjne, głównie po stronie narracji pozytywnej i ironicznej. Szczególnie widoczne są powtarzające się frazy i schematy językowe, takie jak „Czechy się obudziły”, „brawo Czesi”, pojawiające się w niemal identycznej formie na wielu kontach o niskiej aktywności. Tego typu powielanie może wskazywać na zorganizowane działania amplifikujące określony przekaz lub na tzw. efekt echokomory. Zauważalne są też komentarze stosujące memiczne i uproszczone formy przekazu, często bez odniesienia do faktów, lecz jedynie powtarzające emocjonalne etykiety. Występuje również korelacja czasowa – skok liczby komentarzy tuż po publikacjach określonych kont, co może sugerować efekt reakcyjnej mobilizacji.

⬆️ Powrót na górę

💥 Atak na Lwów: Analiza polaryzacji opinii i hierarchii winnych w polskich social media

Zasięg: b.d. | Sentyment ost 24h: 🟢 21% / 🔴 53% / ⚫ 9% / 🟡 11% / 🟣 6%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza reakcji polskiej opinii publicznej na atak rakietowy Rosji na Lwów. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, hierarchię odpowiedzialności za wydarzenie oraz główne triggery emocjonalne kształtujące dyskusję.

2. CEO BRIEF

Atak rakietowy na Lwów wywołał w polskich mediach społecznościowych głęboko spolaryzowaną debatę, w której dominuje sentyment negatywny i narracje izolacjonistyczne. Aż 59% komentarzy ma charakter przeciwny wsparciu dla Ukrainy lub zaangażowaniu Polski, podczas gdy 41% to głosy solidarności. Choć Rosja jest najczęściej wskazywana jako główny agresor (35%), znaczna część internautów obarcza winą również Ukrainę (21%), polski rząd (15%), media (12%), a nawet polskie firmy działające w strefie wojny (10%). Dominującym przekazem jest hasło „to nie nasza wojna”, które wyraża silny sprzeciw wobec angażowania Polski w konflikt i krytykę działań rządu. Emocje w dyskusji są skrajne: po stronie przeciwników dominuje gniew, frustracja i pogarda, a u zwolenników – empatia i poczucie sojuszniczej odpowiedzialności.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „To nie nasza wojna – niech Ukraińcy sobie radzą sami, a Polska niech przestanie się wtrącać” pokazuje, że konflikt rosyjsko-ukraiński nie jest postrzegany jako sprawa Polski. Podważa się sens wspierania Ukrainy i krytykuje obecność polskich firm na jej terytorium. Wysoki poziom nieufności do instytucji (rządu, mediów) prowadzi do poszukiwania alternatywnych wyjaśnień i teorii spiskowych.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat ataku na Lwów wyraźnie dominują głosy krytyczne wobec zaangażowania Polski i wspierania Ukrainy. Komentarze o charakterze przeciwnym stanowią 59% całej próby. Z kolei stanowiska solidarnościowe i proukraińskie, popierające pomoc i krytykujące rosyjski atak, to 41% wszystkich wypowiedzi.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy zaangażowania Polski w konflikt opierają swoją argumentację na izolacjonizmie i nieufności. Głównym hasłem jest „to nie nasza wojna”, które uzasadnia potrzebę skupienia się na problemach krajowych. Krytykują obecność polskich firm w strefie wojennej, relatywizują działania rosyjskie, oskarżają Ukrainę o prowokacje, a media o manipulację.

❌ Argumenty PRZECIW (59%)

• „To nie nasza wojna” – izolacjonizm i odrzucenie odpowiedzialności – sprzeciw wobec zaangażowania Polski.

• Obecność firm w strefie wojny to brak rozsądku – krytyka decyzji biznesowych firm takich jak LPP.

• Narracja porównawcza – „a w Gazie?” – podważanie znaczenia ataku na Lwów poprzez zestawianie go z ofiarami w innych regionach.

• Rosja się broni, Ukraina prowokuje – narracja relatywizująca działania rosyjskie.

• Krytyka propagandy i mediów – zarzuty wobec przekazu medialnego o manipulację i wzbudzanie strachu.

Zwolennicy wsparcia dla Ukrainy koncentrują się na solidarności z narodem ukraińskim i potępieniu działań Rosji. Uznają pomoc Ukrainie za obowiązek cywilizacyjny i sojuszniczy, a jej porzucenie za akceptację agresji. Podkreślają odpowiedzialność Rosji za eskalację wojny i wskazują, że bezpieczeństwo Polski jest zależne od Ukrainy.

✅ Argumenty ZA (41%)

• Solidarność z Ukrainą jako obowiązek cywilizacyjny i sojuszniczy – uznanie, że pomoc Ukrainie jest obowiązkiem krajów demokratycznych.

• Rosja jako agresor i państwo terrorystyczne – podkreślanie odpowiedzialności Rosji za eskalację i ataki na cele cywilne.

• Wzajemność interesów – bezpieczeństwo Polski zależne od Ukrainy – teza, że Ukraina „broni Europy”.

• LPP i obecność firm jako symbol oporu gospodarczego – obrona decyzji biznesowych jako akt odwagi i wsparcia.

• Krytyka prorosyjskiej dezinformacji – identyfikowanie narracji antyukraińskich jako inspirowanych przez rosyjskie źródła.

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Anonimowi użytkownicy Facebooka z kont prywatnych, często komentujący wiadomości z mediów ogólnopolskich.

• Środowiska o charakterze narodowym, antysystemowym lub sceptyczne wobec NATO i UE.

• Komentarze pod postami serwisów informacyjnych, szczególnie na Facebooku.

4.2. Formy przekazu

• Powtarzalne hasła: „to nie nasza wojna”, „Ukraińcy sami sobie winni”, „Polska ma ważniejsze sprawy”.

• Kontrastowe zestawienia: wojna na Ukrainie vs. brak pomocy dla Polaków, Ukraina vs. Palestyna.

• Uproszczenia i oskarżenia: obwinianie rządu o wciąganie Polski w cudzy konflikt, zarzuty wobec mediów o manipulację.

• Ironia i memiczność: komentarze o „polskich flagach w Ukrainie”, „pomnikach Bandery”.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest polskie zaangażowanie w konflikt ukraiński i obecność firm takich jak LPP w strefie wojny.

🔴 53 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na odrzuceniu odpowiedzialności Polski za sytuację w Ukrainie, kwestionowaniu prowadzenia biznesu w strefie wojennej oraz zarzutach o medialną manipulację. Najczęściej występują emocje: 39 procent frustracja, 34 procent złość, 27 procent pogarda.

🟢 21 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na potrzebę solidarności z Ukrainą, potępienie rosyjskiego ataku oraz uznanie dla postawy firm, które nie wycofują się mimo zagrożenia. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 42 procent empatia, 37 procent nadzieja, 21 procent satysfakcja.

🟣 6 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje głównie obecność polskich firm w Ukrainie i działania rządu.

W kategorii negatywnej dominują trzy podkategorie: „to nie nasza wojna” (43 procent), „krytyka firm prowadzących działalność w Ukrainie” (31 procent) oraz „zarzuty wobec mediów i polityków” (26 procent).

W obrębie kategorii pozytywnej dominują podkategorie: „solidarność z Ukrainą” (48 procent) oraz „potępienie działań Rosji” (33 procent).

Wektor zasięgu wskazuje, że najsilniej sentyment negatywny podbijają tematy związane z obecnością polskich firm w Ukrainie oraz retoryką „to nie nasza wojna”.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest izolacjonizm i przekonanie, że Polska powinna zdystansować się od konfliktu rosyjsko-ukraińskiego.

„To nie nasza wojna – niech Ukraińcy sobie radzą sami, a Polska niech przestanie się wtrącać”.

Główne przesłanie tej narracji przekonuje, że konflikt nie dotyczy Polski, a angażowanie się w niego jest bezzasadne. Podważa sens wspierania Ukrainy, krytykuje obecność polskich firm na jej terytorium i sugeruje, że Polska powinna skupić się wyłącznie na swoich wewnętrznych problemach. W efekcie, w debacie publicznej dominuje narracja odrzucająca odpowiedzialność za skutki wojny za granicą.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

Zidentyfikowano powtarzalne wzorce językowe i komentarze kopiowane dosłownie, szczególnie w kategoriach negatywnej i ironicznej. Występują komentarze spamujące o charakterze propagandowym, niekiedy z agresywnym językiem lub teoriami spiskowymi. Te manipulacje zwiększają udział negatywnego sentymentu i mogą zniekształcać ogólny obraz nastrojów społecznych, sugerując silniejszy opór wobec tematu, niż wynikałoby to z naturalnej dynamiki dyskusji. Tworzy to wrażenie bardziej zorganizowanego i jednolitego sprzeciwu, co może nie w pełni oddawać zróżnicowania opinii.

⬆️ Powrót na górę

🇺🇦 Ekstradycja Wołodymyra Z.: Analiza nastrojów, narracji i konfliktu wartości

Zasięg: b.d. | Sentyment ost 24h: 🟢 28% / 🔴 41% / ⚫ 9% / 🟡 13% / 🟣 9%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza publicznego odbioru sprawy ekstradycji Wołodymyra Z. do Niemiec. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, hierarchię odpowiedzialności oraz główne oczekiwania społeczne, które ukształtowały się wokół tej kontrowersyjnej sprawy.

2. CEO BRIEF

Sprawa ekstradycji Wołodymyra Z. wywołała w Polsce skrajnie spolaryzowaną debatę, ujawniając głęboki kryzys zaufania do instytucji państwowych i elit politycznych. Dominują głosy sprzeciwiające się ekstradycji (58%), które przedstawiają Wołodymyra Z. jako bohatera walczącego z interesami Rosji i Niemiec, a sam akt wydania go jako zdradę interesu narodowego. Głównym winnym w tej narracji jest rząd Donalda Tuska (34%), oskarżany o działanie pod dyktando Berlina. Przeciwnicy (42%) argumentują z pozycji praworządności, uznając sabotaż za akt terrorystyczny i domagając się przestrzegania procedur prawnych. Wołodymyr Z. staje się figurą symboliczną, a dyskusja wokół niego przesuwa akcenty z faktów na symbole, takie jak wolność, zdrada czy bezprawie.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Rząd Tuska wydaje bohatera Niemcom, bo wykonuje rozkazy Berlina, nie broniąc polskiego interesu” skutecznie kształtuje negatywny odbiór działań rządu, przedstawiając je jako akt podległości i hańby. Debata ujawnia rosnącą akceptację dla działań nielegalnych w imię „wyższych celów”, co pokazuje, że część opinii publicznej legitymizuje sabotaż jako formę walki geopolitycznej. Obie strony sporu wykazują wysoki poziom emocjonalnego zaangażowania, co sprawia, że dyskusja jest niezwykle intensywna.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat ekstradycji Wołodymyra Z. zarysowuje się wyraźna przewaga głosów popierających go. Stanowisko ZA, postrzegające go jako bohatera i sprzeciwiające się jego wydaniu, stanowi 58% wszystkich analizowanych komentarzy. Z kolei stanowisko PRZECIW, opierające się na wartościach praworządności i potępieniu sabotażu, reprezentuje 42% wypowiedzi.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy Wołodymyra Z. opierają swoją argumentację na wartościach związanych z praworządnością i potępieniem terroryzmu. Podkreślają, że zniszczenie cywilnej infrastruktury jest przestępstwem, a Polska ma prawny obowiązek przestrzegania procedur ekstradycyjnych. W tej narracji akceptacja przemocy jako metody walki jest niedopuszczalna, a ochrona reputacji Polski na arenie międzynarodowej jest kluczowa.

❌ Argumenty PRZECIW Wołodymyrowi Z. (42%)

• Sabotaż to przestępstwo, nie patriotyzm – podkreślanie, że zniszczył cywilną infrastrukturę, co jest aktem terrorystycznym.

• Wydanie go to obowiązek prawny – argumentacja, że Polska musi przestrzegać procedur ekstradycyjnych, niezależnie od sympatii.

• Ochrona reputacji Polski – głosy, że odmowa ekstradycji mogłaby zostać uznana za wspieranie terroryzmu.

• Niemcy mają prawo go sądzić – akceptacja legitymacji Niemiec do prowadzenia postępowania karnego.

• Odrzucenie teorii spiskowych – krytyka narracji o niemieckim wpływie czy sabotażu uzgodnionym z polskimi władzami.

Zwolennicy Wołodymyra Z. postrzegają go jako bohatera walczącego z Rosją, a jego czyn jako działanie na korzyść Polski i Europy. W tej narracji prawo powinno ustąpić wobec wyższej moralności, a ekstradycja jest postrzegana jako zdrada i akt uległości wobec Niemiec. Dominują tu osie ideowe: patriotyzm, antyrosyjskość i nieufność wobec Niemiec.

✅ Argumenty ZA Wołodymyrem Z. (58%)

• Bohaterstwo w walce z Rosją – Wołodymyr Z. jest określany jako „bohater” za atak na Nord Stream.

• Obrona interesów Polski – twierdzenie, że jego czyn był zgodny z polską racją stanu.

• Nie można go wydać Niemcom – obawa, że po ekstradycji trafi do Rosji; ekstradycję określa się jako „zdradę”.

• Niemcy jako naciskający aktor polityczny – wysokie natężenie nieufności wobec Niemiec.

• Kwestie prawne nie są ważniejsze niż moralność – wezwania do unieważnienia ekstradycji jako aktu sprzecznego z wartościami narodowymi.

3.3. Oczekiwania internautów

Na podstawie analizy komentarzy można wyodrębnić pięć głównych oczekiwań, jakie internauci formułują w odpowiedzi na sytuację. Dominują żądania o charakterze patriotycznym i antyniemieckim, takie jak odmowa ekstradycji i uznanie Wołodymyra Z. za bohatera. Pokazuje to, że dla większości komentujących sprawa ma wymiar symboliczny i jest testem suwerenności Polski.

• Nie wydawać Wołodymyra Z. Niemcom – TOP 1

• Uznać Wołodymyra Z. za bohatera i udzielić mu ochrony – TOP 2

• Postawić interes Polski ponad lojalność wobec Niemiec i UE – TOP 3

• Ujawnić całą prawdę o operacji Nord Stream i roli służb – TOP 4

• Zapewnić niezależność polskich instytucji od wpływów zewnętrznych – TOP 5

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Użytkownicy o profilu antyrządowym, antyniemieckim i antyunijnym.

• Grupy narodowo-konserwatywne, konta anonimowe, użytkownicy publikujący na Facebooku i Twitterze (X).

• Miejsca występowania: komentarze pod artykułami politycznymi, wątki o charakterze geopolitycznym, wpisy oznaczone #NordStream, #Tusk, #Zdrada.

4.2. Formy przekazu

• Użycie mocnych haseł: „zdrada”, „Targowica”, „wasal Berlina”, „oddają bohatera”.

• Ironiczne porównania, memiczne frazy („Tusk wyda, Putin dziękuje”), kontrastowe zestawienia („bohater kontra zdrajcy”).

• Powielanie tych samych sformułowań i emocjonalnych ocen w różnych wątkach.

• Upraszczanie sytuacji do osi „my kontra oni”, „Polska kontra Niemcy”, „patrioci kontra rządzący”.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest ekstradycja jako symbol politycznej zależności Polski od Niemiec.

🔴 41 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na zarzutach wobec rządu Donalda Tuska, oskarżeniach o zdradę narodową oraz podważaniu niezależności sądów. Najczęściej występują emocje: 46 procent złość, 32 procent frustracja, 22 procent rozczarowanie.

🟢 28 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na uznanie Wołodymyra Z. za bohatera antyrosyjskiego oporu oraz oczekiwanie, że Polska powinna go chronić. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 41 procent entuzjazm, 36 procent nadzieja, 23 procent satysfakcja.

🟣 9 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje głównie działania rządu i postać Wołodymyra Z.

W kategorii negatywnej najwięcej komentarzy (57 procent) koncentruje się na krytyce rządu Donalda Tuska, wskazując go jako winnego „uległości wobec Berlina”.

W obrębie pozytywnych wypowiedzi dominują komentarze (61 procent), które przedstawiają Wołodymyra Z. jako bohatera i patriotę.

Wektorem najsilniej wzmacniającym sentyment negatywny jest wątek „zdrady rządu i uległości wobec Niemiec”, który kumuluje największy ładunek emocjonalny.

6. 📌Wnioski końcowej

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest oskarżenie rządu Donalda Tuska o zdradę narodową i działanie na rzecz obcych interesów w sprawie ekstradycji Wołodymyra Z.

„Rząd Tuska wydaje bohatera Niemcom, bo wykonuje rozkazy Berlina, nie broniąc polskiego interesu”.

Główne przesłanie tej narracji przedstawia polski rząd jako podporządkowany żądaniom Niemiec, co jest dowodem braku suwerenności. Wołodymyr Z. jest kreowany na postać zasłużoną dla walki z Rosją, a jego wydanie jest przedstawiane jako akt podległości i hańby dla państwa polskiego. W efekcie, sprawa ekstradycji staje się symbolem utraty niezależności i zdrady narodowych interesów.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W analizie występują pojedyncze przypadki powtarzalnych fraz i komentarzy typu „nie wydawać bohatera”, „Tusk wasal Berlina”, które pojawiają się w różnych wariantach, co może świadczyć o częściowo skoordynowanej dystrybucji lub automatyzacji wypowiedzi. Jednak ich wpływ nie zniekształca zasadniczego rozkładu sentymentu, ponieważ są wplecione w szerszą narrację organicznych komentarzy. Nie odnotowano zmasowanego spamu ani mechanicznie powielanych całych komentarzy. Wskazuje to na autentyczne, choć silnie spolaryzowane, zaangażowanie opinii publicznej.

⬆️ Powrót na górę

🟥 Wizerunek prezydenta Karola Nawrockiego: Analiza reakcji na spotkanie w kebabie

Zasięg: 29 MLN | Sentyment ost 24h: 🟢 39% / 🔴 44% / ⚫ 7% / 🟡 6% / 🟣 4%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza reakcji społecznych na wizytę prezydenta Karola Nawrockiego w kebabie z uczniami, która była spełnieniem obietnicy wyborczej. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, argumentację obu stron oraz sposób, w jaki to wydarzenie kształtuje wizerunek prezydenta.

2. CEO BRIEF

Wizyta prezydenta Karola Nawrockiego w kebabie z uczniami wywołała silnie spolaryzowaną debatę, w której jednak przeważają oceny pozytywne (63%). Dla zwolenników, gest ten jest symbolem dotrzymywania słowa, normalności i bliskości z młodymi ludźmi, co buduje wizerunek lidera „z ludu”. Krytycy (34%) postrzegają wydarzenie jako populistyczne i PR-owe, zarzucając mu brak merytorycznej wartości, obniżanie rangi urzędu i odciąganie uwagi od realnych problemów. Bilans emocjonalny jest dodatni, a sam moment jest postrzegany przez większość jako wiarygodny gest budujący relacje, mimo że dla części odbiorców pozostaje elementem strategii wizerunkowej.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Nawrocki to zwykły człowiek z ludu, który dotrzymuje słowa i pokazuje, że prezydent może być blisko ludzi, a nie tylko w pałacu” skutecznie buduje pozytywny wizerunek prezydenta, akcentując jego autentyczność i konsekwencję. Główny spór w dyskusji toczy się między autentycznością a populizmem w wizerunku prezydenta. Negatywny sentyment jest najsilniej napędzany przez tematy populizmu i sztuczności gestu, podczas gdy pozytywny wektor wzmacnia wątek dotrzymania obietnicy.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat spotkania prezydenta z uczniami w kebabie zarysowuje się umiarkowana przewaga ocen pozytywnych. Komentarze popierające gest prezydenta stanowią 63% wszystkich wypowiedzi. Z kolei komentarze krytyczne, zarzucające mu populizm i działania PR-owe, to 34% dyskusji. Pozostałe 3% to głosy neutralne.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy spotkania opierają swoją krytykę na zarzutach o populizm i charakter wizerunkowy wydarzenia. Uważają, że było ono wyreżyserowane, a forma i miejsce spotkania niepoważne dla głowy państwa. W tej narracji gest jest postrzegany jako symbol bez znaczenia, który ma odciągnąć uwagę od realnych problemów.

❌ Argumenty „przeciw” – negatywne (łącznie ok. 34%)

• Populizm i PR polityczny – 17% – uznanie, że spotkanie było wyreżyserowane w celach wizerunkowych.

• Niepoważny charakter miejsca i formy – 8% – krytyka, że „kebab to nie miejsce dla głowy państwa”.

• Brak realnej wartości działania – 6% – opinie, że to „symbol bez znaczenia” i „zamiast reform – kebab”.

• Zarzuty o sztuczność i ustawienie sceny – 3% – sugestie, że wydarzenie było „na pokaz”.

• Nadmierne skupienie mediów na błahym temacie – 2% – krytyka medialnego rozdmuchania nieistotnego gestu.

Zwolennicy gestu prezydenta koncentrują się na dotrzymaniu obietnicy, co jest dla nich symbolem wiarygodności i konsekwencji. Podkreślają bliskość z młodymi, normalność i ludzkie podejście, które kontrastuje z medialnym patosem. Gest ten jest również postrzegany jako dobry przykład dla młodzieży i ożywienie wizerunku urzędu prezydenta.

✅ Argumenty „za” – pozytywne (łącznie ok. 63%)

• Dotrzymanie obietnicy wobec uczniów – 23% – uznanie, że prezydent „słowa dotrzymuje” i pokazuje konsekwencję.

• Bliskość z młodymi / normalność – 18% – pochwała, że nie trzyma dystansu, pokazuje ludzkie podejście.

• Dobre wzorce dla młodzieży – 9% – komentarze, że to „dobry przykład” i że młodzi „będą pamiętać ten gest”.

• Autentyczność i prostota zachowania – 6% – pozytywna reakcja na brak medialnego patosu i bezpośredni kontakt.

• Ożywienie wizerunku urzędu prezydenta – 5% – ocena, że gest przywraca wizerunek prezydenta jako osoby „z narodem”.

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Zwolennicy obozu konserwatywnego i wyborcy Prawa i Sprawiedliwości.

• Aktywne konta komentujące na stronach i grupach o profilu prawicowym (PiS, TV Republika, wPolityce, patriotyczne fora).

• Lokalne społeczności na Facebooku i X (Twitter), szczególnie w sekcjach komentarzy pod postami informacyjnymi o wizycie Nawrockiego.

4.2. Formy przekazu

• Uproszczone slogany typu „brawo prezydent”, „dotrzymał słowa”, „swój chłop”.

• Powielane memy i komentarze zestawiające Nawrockiego z Tuskiem lub Trzaskowskim jako symbolem „elit oderwanych od ludzi”.

• Ironiczne kontrasty między „kebsem z młodzieżą” a „polityką w luksusie”.

• Emocjonalny język, często z użyciem wykrzykników i emotikonów, wzmacniający przekaz o „normalności” i „prawdziwości” gestu.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest autentyczność gestu prezydenta i jego odbiór jako symbolu bliskości z ludźmi.

🔴 44 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na postrzeganiu wydarzenia jako akcji wizerunkowej, pozbawionej realnej wartości, oraz na krytyce stylu. Najczęściej występują emocje: złość – 46 procent, frustracja – 32 procent oraz rozczarowanie – 22 procent.

🟢 39 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na to, że prezydent dotrzymał słowa, zachował się w sposób prosty i zrozumiały. Wśród pozytywnych emocji dominują radość – 38 procent, entuzjazm – 35 procent i satysfakcja – 27 procent.

🟣 4 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w prześmiewczy sposób komentuje głównie sam wybór kebaba jako miejsca spotkania.

W kategorii negatywnej wyodrębniono trzy główne podkategorie: populizm i PR-owość działań (41 procent), brak powagi i niestosowność miejsca spotkania (36 procent) oraz osobiste ataki i odniesienia do przeszłości prezydenta (23 procent).

W obrębie pozytywnych wypowiedzi dominują: dotrzymanie słowa (44 procent), bliskość z ludźmi i młodzieżą (31 procent) oraz autentyczność i prostota gestu (25 procent).

Wektor zasięgu pokazuje, że negatywny sentyment najsilniej podbijają tematy populizmu i sztuczności gestu, a pozytywny wektor wzmacnia wątek dotrzymania obietnicy i autentyczności zachowania.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest przedstawienie Karola Nawrockiego jako autentycznego i wiarygodnego przywódcy, który realizuje swoje obietnice i jest blisko ludzi.

„Nawrocki to zwykły człowiek z ludu, który dotrzymuje słowa i pokazuje, że prezydent może być blisko ludzi, a nie tylko w pałacu”.

Główne przesłanie tej narracji buduje pozytywny wizerunek prezydenta poprzez akcentowanie normalności, spontaniczności i konsekwencji, co jest interpretowane jako kontrast wobec elit politycznych postrzeganych jako oderwane od społeczeństwa. W efekcie, gest spotkania w kebabie, choć krytykowany za formę, skutecznie wzmacnia wizerunek prezydenta jako osoby autentycznej i godnej zaufania.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W zakresie wiarygodności danych zauważono powtarzalne komentarze i fragmenty identycznych fraz, głównie o charakterze pozytywnym („brawo panie prezydencie”, „nasz prezydent dotrzymuje słowa”), co może wskazywać na częściowo zorganizowaną aktywność sympatyków. Wpływ tego zjawiska na wynik analizy jest umiarkowany – wzmacnia udział pozytywnego sentymentu o około trzy punkty procentowe, nie zmieniając jednak proporcji dominacji negatywnych reakcji. Pomimo obecności emocjonalnych i często agresywnych treści, rozkład sentymentów pozostaje stabilny, a główny ton dyskusji określa spór między autentycznością, a populizmem w wizerunku prezydenta Nawrockiego.

⬆️ Powrót na górę

🟦 Debata o reformie sądownictwa ministra Żurka: Analiza nastrojów i narracji

Zasięg: 31 MLN | Sentyment ost 24h: 🟢 32% / 🔴 43% / ⚫ 6% / 🟡 10% / 🟣 9%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza publicznego odbioru decyzji ministra Waldemara Żurka w sprawie zmiany zasad losowego przydziału sędziów. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, motywacje obu stron sporu oraz główne oczekiwania wobec reformy sądownictwa.

2. CEO BRIEF

Decyzja ministra Waldemara Żurka wywołała w mediach społecznościowych silną i spolaryzowaną reakcję, która stała się częścią szerszej wojny narracyjnej o kierunek państwa. Wizerunek ministra jest rozdarty: dla zwolenników (51,2%) to symbol rozliczeń i naprawy państwa po rządach PiS, dla przeciwników (37,6%) – przejaw bezprawia i ręcznego sterowania sądami. Zwolennicy, motywowani głównie chęcią rozliczenia poprzedniej władzy (38,5%), skupiają się na potrzebie uporządkowania systemu i przywrócenia zaufania, często relatywizując legalność na rzecz skuteczności. Przeciwnicy natomiast podnoszą zarzuty prawne, wskazując na łamanie konstytucji (34,2%) i obawiając się ręcznego sterowania składami sędziowskimi. Narracja popierająca ministra ma znacznie wyższy potencjał dystrybucji, co pokazuje, że debata toczy się nie tyle wokół prawa, ile wokół lojalności partyjnych.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja przeciwników – „Żurek chce ustawiać sędziów pod siebie, tak samo jak robił Ziobro, tylko teraz pod PO” – wskazuje, że reforma jest postrzegana jako narzędzie do ręcznego sterowania sądami. Argumenty zwolenników opierają się głównie na motywacjach politycznych, emocjonalnych i reaktywnych, a nie na analizie prawnej. Główna oś poparcia to motywacja rozliczeniowa wobec PiS, co czyni spór o rozporządzenie elementem szerszego konfliktu politycznego.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat decyzji ministra Żurka wyraźnie dominują głosy poparcia dla jego działań. Komentarze wspierające, potępiające reformy PiS i podkreślające konieczność uporządkowania systemu, stanowią 51,2% wszystkich wypowiedzi. Z kolei komentarze przeciwne, zarzucające łamanie konstytucji i próby ręcznego sterowania sądami, to 37,6% dyskusji. Pozostałe 11,2% to głosy neutralne lub memiczne.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy decyzji ministra Żurka skupiają się na argumentach formalnoprawnych. Głównym zarzutem jest naruszenie konstytucji, ponieważ zmiany ingerujące w losowy skład sędziów powinny być dokonywane ustawą, a nie rozporządzeniem. Wskazują na zagrożenie dla trójpodziału władzy i niezależności sądów, obawiając się, że nowe uprawnienia ministra mogą być wykorzystywane do politycznego wpływania na składy sędziowskie.

❌ Argumenty przeciwko decyzji ministra Żurka

• „Rozporządzenie narusza konstytucję” – 21,9% wszystkich negatywnych komentarzy

• „To próba ręcznego sterowania sądami” – 19,8%

• „To zamach na trójpodział władzy” – 16,5%

• „To jest precedens, który może być użyty przez każdą władzę” – 13,4%

• „Minister nie ma mandatu do takiej zmiany” – 12,7%

• Pozostałe negatywne argumenty (łącznie) – 15,7%

Zwolennicy reformy argumentują, że jest to konieczna naprawa systemu po rządach PiS, która ma na celu likwidację ręcznego sterowania sprawami przez Zbigniewa Ziobrę. Podkreślają, że rozporządzenie zwiększy efektywność sądów i jest zgodne z orzecznictwem europejskim. Działania ministra są również postrzegane jako narzędzie do wyeliminowania neosędziów z orzekania.

✅ Argumenty wspierające decyzję ministra Żurka

• „To jest naprawa systemu po PiS” – 17,3% wszystkich pozytywnych komentarzy

• „Rozporządzenie zwiększy efektywność sądów” – 15,2%

• „Decyzja zgodna z orzecznictwem europejskim” – 12,4%

• „Minister działa zgodnie z ustawowymi kompetencjami” – 10,7%

• „Rozporządzenie pozwala wyeliminować neosędziów” – 9,1%

• Pozostałe pozytywne argumenty (łącznie) – 35,3%

3.3. Oczekiwania internautów

Na podstawie analizy komentarzy można wyodrębnić wyraźnie spolaryzowane oczekiwania wobec ministra Żurka. Zwolennicy domagają się przede wszystkim rozliczenia PiS i neosędziów, a także usprawnienia pracy sądów i przywrócenia zaufania do wymiaru sprawiedliwości. Przeciwnicy natomiast oczekują natychmiastowego wycofania rozporządzenia, dymisji ministra i przywrócenia pełnej losowości w przydziale sędziów.

Oczekiwania zwolenników (w % wśród popierających):

• Rozliczenie PiS i neosędziów – 36,9%
• Usprawnienie pracy sądów – 24,4%
• Przywrócenie zaufania do wymiaru sprawiedliwości – 18,5%
• Wyeliminowanie politycznych wpływów z sądów – 12,1%
• Stworzenie precedensu pod przyszłe reformy systemowe – 8,1%

Oczekiwania przeciwników (w % wśród krytyków):

• Wycofanie rozporządzenia i przywrócenie losowości składów – 34,6%
• Dymisja Żurka / usunięcie z urzędu – 26,1%
• Zachowanie niezależności sądów od ministra – 19,3%
• Przywrócenie znaczenia ustawy jako podstawy zmian – 13,4%
• Upublicznienie algorytmu SLPS / przejrzystość procedur – 6,6%

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Użytkownicy identyfikujący się z opozycją wobec rządu Donalda Tuska, w szczególności sympatycy PiS i Konfederacji.

• Komentarze pojawiające się pod materiałami udostępnianymi przez media prawicowe, konta krytyczne wobec KO oraz w wątkach tagowanych #BezPrawia #Ziobro #PO.

4.2. Formy przekazu

• Uproszczenia typu „sędziowie na telefon”, porównania typu „Ziobro 2.0”, hasła: „to samo co PiS tylko w drugą stronę”.

• Techniki kontrastowania działań obecnych z przeszłymi („kiedy robił to Ziobro, było źle, teraz niby OK?”).

• Powielanie tych samych struktur retorycznych (np. „rozporządzeniem zmienia ustawę”).

• Wysoki poziom ironii i memizacji: m.in. wizualne i słowne porównania Żurka do Ziobry.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest spór o konstytucyjność i legalność rozporządzenia ministra Żurka.

🔴 43 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na zarzutach łamania konstytucji, zagrożeniu dla niezależności sądów i próbach ręcznego sterowania. Najczęściej występują emocje: 47 procent złość, 31 procent frustracja, 22 procent rozczarowanie.

🟢 32 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na konieczność uporządkowania systemu, rozliczenia działań PiS oraz eliminację neosędziów. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 41 procent satysfakcja, 34 procent entuzjazm, 25 procent nadzieja.

🟣 9 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje głównie podobieństwa między Żurkiem a Ziobrą oraz domniemane „ustawki sądowe”.

W kategorii negatywnej głównymi podkategoriami są: „Łamanie konstytucji i brak podstawy prawnej” (37 procent), „Ręczne sterowanie sądami” (28 procent) oraz „Zamach na niezależność sądów” (21 procent).

W obrębie pozytywnych wypowiedzi dominują: „Rozliczenie PiS i reform Ziobry” (39 procent) oraz „Przywracanie praworządności” (27 procent).

Wektor negatywnego zasięgu najsilniej podbijają tematy związane z rzekomym łamaniem konstytucji oraz obawami przed podporządkowaniem sądów.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji po stronie przeciwników, której fundamentem jest oskarżenie ministra Żurka o powielanie praktyk Zbigniewa Ziobry w celu politycznego podporządkowania sądów.

„Żurek chce ustawiać sędziów pod siebie, tak samo jak robił Ziobro, tylko teraz pod PO”.

Główne przesłanie tej narracji wskazuje, że decyzja ministra nie różni się niczym od praktyk stosowanych przez PiS, a jedynie zmienia beneficjenta politycznego. Reforma postrzegana jest jako narzędzie do ręcznego sterowania składami sądów w celu ochrony ludzi związanych z obecnym obozem władzy. W efekcie, wizerunek reformy jest silnie negatywny, a sama debata staje się areną walki politycznej, a nie merytorycznego sporu o prawo.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W analizie wykryto istotne ślady manipulacji – w tym powtarzalne komentarze o niemal identycznym brzmieniu, często skopiowane w różnych wątkach i kontekstach. Obserwuje się wzorce spamu werbalnego i botopodobnego formatowania, zwłaszcza w komentarzach negatywnych wobec Żurka i KO. Zjawisko to może częściowo zawyżać udział sentymentu negatywnego i wpływać na postrzeganie debaty jako bardziej spolaryzowanej, niż wynikałoby to z unikalnych wypowiedzi. Te techniki wskazują na próbę zorganizowanego kształtowania opinii, a nie tylko na organiczną dyskusję.

⬆️ Powrót na górę

🕎 Świece hanukowe – czy 🟥 PKN powinien je zapalić?

Zasięg: 1 MLN | Sentyment ost 24h: 🟢 6% / 🔴 71% / ⚫ 9% / 🟡 8% / 🟣 6%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza reakcji opinii publicznej na możliwość udziału prezydenta Karola Nawrockiego w zapalaniu świec hanukowych w polskim Sejmie. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, triggery emocjonalne oraz potencjalne skutki wizerunkowe dla prezydenta.

2. CEO BRIEF

Analiza komentarzy dotyczących potencjalnego zapalenia świec hanukowych przez prezydenta Karola Nawrockiego wskazuje na skrajnie negatywne nastawienie opinii publicznej, z dominującym sentymentem krytycznym (82% komentarzy przeciw). Gest ten jest postrzegany jako sprzeczny z polską tożsamością i wartościami narodowymi. Przeważa przekonanie (78%), że prezydent ostatecznie ulegnie presji zewnętrznej, co jest interpretowane jako zdrada ideałów i symboliczny dowód uległości. Nawet wśród obecnych sympatyków Nawrockiego 68% deklaruje utratę zaufania w przypadku takiego gestu. Dyskusja ma silne zabarwienie emocjonalne, często wykorzystuje narracje antysemickie i spiskowe, co czyni ewentualne uczestnictwo prezydenta w ceremonii punktem krytycznym dla jego wizerunku.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Prezydent Nawrocki to kolejny polityk, który ugnie się przed Żydami i zapali świece hanukowe w Sejmie, zdradzając polskie wartości” przedstawia prezydenta jako figurę podporządkowaną obcym wpływom. Zapalenie świec jest interpretowane jako symbol utraty suwerenności i zdrady narodowej. Skutki wizerunkowe takiego gestu byłyby jednoznacznie negatywne, utrwalając wizerunek Nawrockiego jako polityka podatnego na presję zewnętrzną.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat zapalania świec hanukowych przez prezydenta zdecydowanie dominują głosy sprzeciwu. Aż 82% komentarzy wskazuje, że prezydent Nawrocki nie powinien tego robić, uznając takie działanie za sprzeczne z polską tradycją i tożsamością. Jedynie 6% komentujących uważa, że powinien zapalić świece, postrzegając to jako gest tolerancji lub obowiązek dyplomatyczny. Pozostałe 12% to głosy neutralne lub ironiczne.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy udziału prezydenta w ceremonii opierają swoją argumentację na przekonaniu, że taki gest byłby zdradą narodową i uległością wobec obcych wpływów. Wskazują na sprzeczność z polską tradycją i wartościami katolickimi, a sam gest jest postrzegany jako symbol utraty suwerenności. Narracja ta jest silnie nacechowana emocjonalnie, z dominacją złości, pogardy i oskarżeń o podporządkowanie się obcym interesom.

❌ Argumenty PRZECIW zapalaniu świec

• „Zdrada narodowa i uległość wobec Żydów” (52% w ramach kategorii negatywnej) – oskarżenia o podporządkowanie się obcym wpływom i rezygnację z wartości katolickich.

• „Sprzeciw wobec obecności religii niechrześcijańskich w instytucjach państwowych” (31%) – przekonanie, że w polskim Sejmie nie ma miejsca na symbole religijne inne niż katolickie.

• „Krytyka elit politycznych za brak niezależności i patriotyzmu” (17%) – zarzuty o służalczość wobec Izraela i brak dbałości o polskie interesy.

Zwolennicy zapalenia świec hanukowych stanowią niewielką mniejszość, a ich argumentacja koncentruje się na wartościach tolerancji i dialogu międzyreligijnego. Postrzegają ten gest jako symbol otwartości na różnorodność kulturową oraz jako element protokołu dyplomatycznego.

✅ Argumenty ZA zapalaniem świec

• „Współpraca międzyreligijna i tolerancja” (58% w ramach kategorii pozytywnej) – akcentowanie znaczenia dialogu i otwartości na różnorodność kulturową.

• „Dyplomatyczny wymiar gestu” (42%) – postrzeganie gestu jako elementu protokołu dyplomatycznego i wyrazu szacunku.

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Użytkownicy o poglądach narodowo-konserwatywnych, antysystemowych, powiązani z mediami alternatywnymi i środowiskami sympatyzującymi z Konfederacją.

• Grupy dyskusyjne i wątki na platformach X (Twitter), Facebook oraz w komentarzach pod artykułami mediów prawicowych.

4.2. Formy przekazu

• Narracja opiera się na prostych hasłach, porównaniach i powtarzanych frazach typu „świece hanukowe w Sejmie”, „zdrada Polski”, „sługus żydowski”.

• Dominują formy ironiczne, memiczne i oskarżycielskie, w których kontrastuje się symbole religijne z narodowymi.

• Techniki dystrybucji obejmują wielokrotne powielanie tych samych konstrukcji językowych, uproszczenia i zestawienia emocjonalne.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest sprzeciw wobec obecności symboli żydowskich w polskim Sejmie oraz utożsamianie gestu zapalenia świec hanukowych z utratą suwerenności narodowej.

🔴 71 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się na oskarżeniach o podporządkowanie się obcym wpływom, zdradę polskości i rezygnację z wartości katolickich. W tej grupie dominują emocje: 41 procent złość, 34 procent pogarda i 25 procent rozczarowanie.

🟢 6 procent komentarzy ma charakter pozytywny i akcentuje znaczenie międzyreligijnego dialogu, tolerancji i otwartości. W tej kategorii dominują emocje: 46 procent nadzieja, 32 procent satysfakcja i 22 procent radość.

🟣 6 procent wypowiedzi to komentarze ironiczne lub sarkastyczne, które w prześmiewczy sposób komentują temat hanuki w Sejmie i samą postać prezydenta.

W ramach kategorii negatywnej wyodrębniono trzy główne podkategorie: „zdrada narodowa i uległość wobec Żydów” (52 procent), „sprzeciw wobec obecności religii niechrześcijańskich w instytucjach państwowych” (31 procent) oraz „krytyka elit politycznych za brak niezależności i patriotyzmu” (17 procent).

Wektor zasięgu pokazuje, że sentyment negatywny jest najsilniej wzmacniany przez wątek zdrady narodowej i oskarżenia o służalczość wobec Izraela, co aktywuje emocje złości i pogardy.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest oskarżenie prezydenta o uleganie obcym wpływom i zdradę polskich wartości poprzez udział w ceremonii zapalania świec hanukowych.

„Prezydent Nawrocki to kolejny polityk, który ugnie się przed Żydami i zapali świece hanukowe w Sejmie, zdradzając polskie wartości”.

Główne przesłanie tej narracji przedstawia prezydenta jako figurę podporządkowaną wpływom żydowskim i zewnętrznym interesom, a zapalanie świec jest interpretowane jako symbol utraty suwerenności i zdrady narodowej. W efekcie, ewentualny udział prezydenta w ceremonii byłby postrzegany jako dowód na zdominowanie polskiej polityki przez obce środowiska i utratę tożsamości katolickiej i patriotycznej.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

W całym zbiorze widoczna jest wysoka powtarzalność fraz i schematów językowych, co wskazuje na częściową obecność zorganizowanej dystrybucji treści o charakterze propagandowym. Powtarzające się, niemal identyczne zdania i metafory mogą pochodzić z tych samych źródeł lub grup o wspólnej orientacji ideologicznej. Zjawisko to zwiększa udział komentarzy negatywnych, zawyżając ich procentowy udział w stosunku do rzeczywistego spektrum opinii społecznych. Wpływa to na percepcję debaty jako bardziej jednolitej i spolaryzowanej, niż mogłaby być w rzeczywistości, wzmacniając dominację narracji sprzeciwu.

⬆️ Powrót na górę

🌾 Kryzys w rolnictwie: Analiza nastrojów i narracji wokół cen produktów rolnych

Zasięg: 4 MLN | Sentyment ost 24h: 🟢 28% / 🔴 46% / ⚫ 7% / 🟡 7% / 🟣 12%

1. Cel analizy

Celem niniejszego raportu jest analiza publicznego odbioru sytuacji w polskim rolnictwie, ze szczególnym uwzględnieniem problemu niskich cen produktów rolnych w skupach. Analiza opiera się na danych z monitoringu mediów społecznościowych, identyfikując kluczowe narracje, podział opinii, hierarchię odpowiedzialności oraz oczekiwania społeczne wobec kryzysu.

2. CEO BRIEF

Analiza komentarzy dotyczących sytuacji na wsi ujawnia obraz głębokiej frustracji społecznej i wyraźny zwrot emocjonalny w stronę polityki. Dominują głosy poparcia dla rolników (68%), którzy, jak wynika z dyskusji, zostali pozostawieni sami sobie. Głównymi winnymi kryzysu są, według internautów, obecny rząd (33%), import z zagranicy (26%) oraz pośrednicy i sieci handlowe (18%). W oczach komentujących, wieś stała się symbolem szerszego problemu nierówności ekonomicznej i braku zaufania do instytucji. W atmosferze złości i rozczarowania rośnie oczekiwanie na realną zmianę, a tradycyjne partie rolnicze (PSL, PiS) tracą zaufanie na rzecz Konfederacji. Media społecznościowe, zwłaszcza TikTok, odgrywają kluczową rolę w rozprzestrzenianiu narracji o krzywdzie polskiego rolnika, przenosząc temat z poziomu lokalnego do ogólnokrajowej debaty.

Warto zwrócić uwagę na poniższe wnioski:

Dominująca metanarracja „Rząd i Unia celowo niszczą polskie rolnictwo, żeby uzależnić kraj od zagranicznej żywności i wykończyć polskiego rolnika” wskazuje na przekonanie o zaplanowanej strategii osłabiania polskiej wsi. Rolnik staje się symbolem ostatniego bastionu polskiej gospodarki niszczonej przez „system”. W dyskusji dominuje złość i rozczarowanie, ale pojawia się też nadzieja na zmianę, oparta na oddolnej solidarności konsumentów z rolnikami.

3. Raport Szczegółowy: Omówienie Danych Ilościowych

3.1. Podział stanowisk

W debacie na temat kryzysu w rolnictwie zdecydowanie dominują głosy wspierające rolników. Komentarze wyrażające poparcie dla ich postulatów, apele o pomoc i krytykę niskich cen skupu stanowią 68% wszystkich wypowiedzi. Z kolei komentarze przeciwne rolnikom, zarzucające im roszczeniowość i brak planowania, to 25% dyskusji.

3.2. Główne argumenty

Przeciwnicy rolników opierają swoją argumentację na zarzutach o roszczeniowość, mimo licznych dopłat i ulg. Krytykują brak planowania, nadprodukcję i niechęć do współpracy. W tej narracji dominuje pogląd, że ceny są wynikiem wolnego rynku, a państwo nie powinno ingerować w mechanizmy popytu i podaży.

❌ Argumenty PRZECIW ROLNIKOM (25%)

• Rolnicy przesadzają z narzekaniem – 22% – zarzuty o roszczeniowość mimo dopłat, zwrotów akcyzy i ulg podatkowych.

• Brak planowania i nadprodukcja – 17% – krytyka niekontrolowanego sadzenia bez kontraktów i analiz popytu.

• Wolny rynek – każdy odpowiada za siebie – 12% – pogląd, że ceny są wynikiem podaży i popytu, a państwo nie powinno ingerować.

• Rolnicy mają przywileje kosztem innych grup – 10% – wskazywanie na niższe składki KRUS i inne ulgi jako niesprawiedliwe.

• Brak współpracy i organizacji rolników – 8% – zarzut, że rolnicy nie potrafią się zrzeszać w spółdzielnie.

Zwolennicy rolników skupiają się na dramatycznie niskich cenach skupu, które nie pozwalają na godny zarobek i pokrycie rosnących kosztów produkcji. Wskazują na niesprawiedliwą pozycję pośredników i marketów, które narzucają wysokie marże. Kluczowymi wątkami są również niszczycielski wpływ importu z Ukrainy i krajów Mercosur oraz rola rolnictwa jako filaru bezpieczeństwa żywnościowego państwa.

✅ Argumenty ZA ROLNIKAMI (68%)

• Niskie ceny skupu uniemożliwiają godny zarobek – 24% – koszty nawozów, paliwa i pracy przewyższają zysk.

• Pośrednicy i markety zarabiają najwięcej – 19% – różnica między skupem a sprzedażą detaliczną uznawana za niesprawiedliwą.

• Import niszczy polskie rolnictwo – 17% – obwinianie importu z Ukrainy i krajów Mercosur o zaniżanie cen.

• Trzeba kupować bezpośrednio od rolnika – 14% – silny wątek solidarności społecznej i patriotyzmu konsumenckiego.

• Rolnictwo to filar bezpieczeństwa państwa – 9% – argument, że bez polskich rolników kraj stanie się zależny od zagranicznej żywności.

3.3. Oczekiwania internautów

Na podstawie analizy komentarzy można wyodrębnić kluczowe oczekiwania społeczne wobec sytuacji rolników. Dominują postulaty dotyczące interwencji państwa, takie jak ustalenie cen minimalnych i ograniczenie importu. Równie silny jest apel o oddolną solidarność konsumencką, w tym kupowanie bezpośrednio od rolników i wspieranie polskich produktów.

• Wprowadzenie interwencji państwa (dopłaty, ceny minimalne, kontrola skupów) – 27%

• Kupowanie bezpośrednio od rolników i wspieranie polskich produktów – 23%

• Ograniczenie importu z zagranicy (Ukraina, Mercosur, Niemcy, Holandia) – 18%

• Zorganizowanie się rolników w spółdzielnie lub grupy producenckie – 10%

• Zwiększenie świadomości społecznej i solidarności z rolnikami – 8%

• Pomoc lokalna (akcje samozbiorów, zrzutki, nagłaśnianie w mediach) – 6%

• Reforma systemu podatków i składek (KRUS, ZUS, ulgi dla gospodarstw) – 4%

• Rozwój krajowego przetwórstwa i eksportu polskiej żywności – 4%

4. 🔍 Wektory dystrybucji narracji

4.1. Propagatorzy i źródła

• Aktywni użytkownicy grup rolniczych, forów patriotycznych i antyunijnych, kont powiązanych z ruchami sprzeciwiającymi się obecnej władzy i Zielonemu Ładowi.

• Najczęściej pojawia się w lokalnych grupach Facebooka (rolnictwo, handel regionalny, protesty), w komentarzach pod artykułami rolniczymi oraz na profilach informacyjnych.

4.2. Formy przekazu

• Powtarzające się frazy: „niszczą polskie rolnictwo”, „import z Ukrainy nas dobija”, „rząd ma to w dupie”.

• Uproszczony język emocjonalny, ironiczne porównania, wykrzyknienia i wulgaryzmy.

• Technika dystrybucji polega na masowym kopiowaniu tych samych sformułowań, zestawianiu niskich cen skupu z wysokimi cenami sklepowymi.

• Narracja utrwalana jest przez kontrastowanie „prawdziwego polskiego rolnika” z „obcymi interesami”.

5. 📊Podsumowanie wyników analizy

Analiza komentarzy wskazuje, że dominującym tematem wpływającym na sentyment jest kryzys opłacalności produkcji rolniczej zogniskowany wokół „papryki za bezcen”.

🔴 46 procent komentarzy wyraża negatywny stosunek i koncentruje się głównie na oskarżeniach pod adresem rządu o brak interwencji, zarzucie, że import spycha ceny poniżej kosztów, oraz na tezie o nadmiernych marżach pośredników. Najczęściej występują emocje: 44 procent złość, 28 procent frustracja, 15 procent rozczarowanie.

🟢 28 procent komentarzy ma charakter pozytywny i wskazuje przede wszystkim na solidarność z rolnikami, gotowość do organizowania samozbiorów oraz kupowania bezpośrednio od producentów. Dominujące emocje w pozytywnych wypowiedziach to 38 procent nadzieja, 24 procent satysfakcja, 22 procent entuzjazm.

🟣 12 procent komentarzy ma charakter ironiczny lub sarkastyczny i w humorystyczny sposób komentuje działania polityków, unijne regulacje czy rzekome „przywileje” wsi.

W kategorii negatywnej najczęstsze podkategorie tematyczne to: wątek „wina rządu i ministerstwa” (30 procent), „import z Ukrainy i Mercosur/UE” (22 procent) oraz „marże i praktyki pośredników oraz sieci” (18 procent).

W obrębie pozytywnych wypowiedzi dominują: „samozbiory i płacenie mimo ‘za darmo’” (46 procent) oraz „kupowanie bezpośrednio i w grupach lokalnych” (28 procent).

Wektor zasięgu pokazuje, że sentyment negatywny najsilniej podbijają zarzut bierności władz, narracja o importowej presji cenowej oraz temat wysokich marż pośredników.

6. 📌Wnioski końcowe

Analiza dyskursu internetowego jednoznacznie wskazuje na ukształtowanie się dominującej metanarracji, której fundamentem jest oskarżenie rządu i Unii Europejskiej o celowe niszczenie polskiego rolnictwa w celu uzależnienia kraju od zagranicznej żywności.

„Rząd i Unia celowo niszczą polskie rolnictwo, żeby uzależnić kraj od zagranicznej żywności i wykończyć polskiego rolnika”.

Główne przesłanie tej narracji opiera się na przekonaniu, że niskie ceny skupu, import i brak interwencji państwa są elementem zaplanowanej strategii osłabienia polskiej wsi. W tym ujęciu rolnik staje się symbolem ostatniego bastionu polskiej gospodarki, niszczonej przez „system”. W efekcie, kryzys w rolnictwie jest postrzegany nie jako problem ekonomiczny, lecz jako element szerszego, antynarodowego spisku.

7. Komentarz analityka: Wzorce manipulacyjne

Zauważalne są elementy manipulacji i nienaturalne wzorce: powtarzalne, niemal identyczne frazy, wklejane łańcuszki linków, spam komercyjny niezwiązany z tematem, a także komentarze trollujące i wulgarne zaczepki. Efektem tych działań jest zawyżenie udziału tonu ironicznego i negatywnego oraz większa zmienność subwątków. Chociaż te manipulacje zostały odfiltrowane na etapie klasyfikacji i nie zmieniają ogólnego obrazu sentymentu w zbiorze, wskazują na próby celowego wzmacniania negatywnych emocji i polaryzacji dyskusji.

⬆️ Powrót na górę