📊 Sentyment wobec debaty jako wydarzenia (TVP, 12 maja 2025)

❌ Główne zarzuty wobec debaty jako formatu TVP

📌 Wnioski analityczne

• Debata została oceniona wyraźnie negatywnie jako wydarzenie publiczne.
• Zarzuty o stronniczość i manipulacje są głównym źródłem emocji społecznych.
• Format nie spełnił oczekiwań – brak starć, dominacja monologów, spadek zaufania.
• Jedynym elementem ocenianym wyraźnie pozytywnie była zbiórka charytatywna.

Analiza emocjonalnego natężenia komentarzy wokół debaty prezydenckiej w TVP z 12 maja 2025. (baza komentarzy)

🧬 Sentyment wobec Doroty Wysockiej-Schnepf jako prowadzącej debatę

Dorota Wysocka-Schnepf, w roli prowadzącej debatę prezydencką w TVP 12 maja 2025, odegrała funkcję bardziej kontrowersyjnego aktora niż neutralnego moderatora. Jej sposób interakcji – zwłaszcza otwarty spór z Krzysztofem Stanowskim – wywołał silne reakcje publiczne i zdominował znaczną część komentarzy. Użytkownicy zarzucali jej emocjonalność, przerywanie wypowiedzi oraz brak równego traktowania kandydatów. Debata, która miała być platformą konfrontacji wizji politycznych, w opinii wielu obserwatorów została przysłonięta przez osobiste napięcia i percepcję prowadzącej jako osoby stronniczej. Słaba kontrola nad przebiegiem wydarzenia – przy jednoczesnej ingerencji w niektóre wypowiedzi – pogłębiła wrażenie chaosu i spolaryzowała oceny jej roli. Praktyczny brak pozytywnych ocen w komentarzach wskazuje na jednoznaczne odrzucenie jej postawy przez opinię użytkowników sieci, niezależnie od sympatii politycznych komentujących.

❌ Najczęstsze zarzuty wobec prowadzącej

📢 Główne tematy poruszane w komentarzach dotyczących debaty prezydenckiej w TVP z dnia 12 maja 2025

Nr	Temat	Udział procentowy
1	Krytyka lub poparcie kandydatów	38%
2	Zarzuty o manipulacje i ustawienie debaty	18%
3	Temat mieszkania Karola Nawrockiego	13%
4	Stan psychofizyczny kandydatów	9%
5	Prowadzenie debaty przez dziennikarkę TVP	7%
6	Poparcie polityczne i emocjonalne komentarze	6%
7	Tematy społeczne: dzietność, migracja, bezpieczeństwo	5%
8	Porównania do wcześniejszych debat i mediów	4%
9	Zbiórki charytatywne w czasie debaty	2%

 

• Krytyka lub poparcie kandydatów (38%) Komentarze były silnie spolaryzowane – najczęściej oceniano Rafała Trzaskowskiego, Karola Nawrockiego i Sławomira Mentzena. Opinie dotyczyły zarówno ich wypowiedzi, jak i ogólnego wizerunku, prezencji i zachowania na scenie. Wyrażano też wyraźne deklaracje poparcia wyborczego.
• Zarzuty o manipulacje i ustawienie debaty (18%) Wiele głosów podnosiło kwestie rzekomego wycieku pytań do niektórych kandydatów, co miało wskazywać na stronniczość organizatorów. Część użytkowników uznała debatę za „ustawkę”, szczególnie pod kątem losowania kolejności wypowiedzi i obecności sprzyjającego dziennikarza.
• Temat mieszkania Karola Nawrockiego (13%) Pojawiło się wiele odniesień do sprawy pozyskania mieszkania od starszego mężczyzny, który miał trafić do DPS-u. Krytycy przedstawiali Nawrockiego jako osobę wykorzystującą sytuację seniora, co zostało też wykorzystane podczas samej debaty.
• Stan psychofizyczny kandydatów (9%) Komentatorzy analizowali wygląd, mowę ciała i zachowanie kandydatów, szczególnie Trzaskowskiego – zarzucano mu przemęczenie, brak skupienia, a nawet spekulowano o środkach uspokajających. Podobne komentarze pojawiły się również wobec innych kandydatów.
• Prowadzenie debaty przez dziennikarkę TVP (7%) Krytykowano dziennikarkę D. Wysocką Schnepf prowadzącą debatę za rzekome ingerowanie w wypowiedzi kandydatów oraz brak bezstronności. Użytkownicy oceniali, że jej postawa wpływała na przebieg i atmosferę debaty, oskarżając ją o polityczne zaangażowanie.
• Poparcie polityczne i emocjonalne komentarze (6%) Część komentarzy miała charakter emocjonalnych deklaracji poparcia dla określonych kandydatów lub partii. Użytkownicy często wyrażali swoją tożsamość polityczną bez bezpośredniego odniesienia do merytorycznych treści debaty.
• Tematy społeczne: dzietność, migracja, bezpieczeństwo (5%) Użytkownicy odnosili się do wypowiedzi kandydatów dotyczących polityki prorodzinnej, ochrony granic, roli prezydenta w systemie bezpieczeństwa oraz stosunku do imigracji. Wymieniano też konkretne propozycje i zarzuty dotyczące tych kwestii.
• Porównania do wcześniejszych debat i mediów (4%) Porównywano poziom i jakość tej debaty do innych – szczególnie z debatami w TV Republika czy poprzednimi wydarzeniami w kampanii. Zwracano uwagę na różnice w prowadzeniu, przygotowaniu kandydatów i formacie.
• Zbiórki charytatywne w czasie debaty (2%) Odnotowano fakt, że podczas transmisji debaty zebrano kilka milionów złotych na leczenie chorego dziecka, co było związane z obecnością jednego z uczestników (Krzysztof Stanowski). Komentarze wskazywały na kontrast między politycznym przekazem a społeczną mobilizacją.

Najczęściej przywoływane stwierdzenia i motywy z debaty 

(Na podstawie treści komentarzy – % ogółu wypowiedzi na temat kandydata)

Najsilniejsze emocje wokół debaty nie koncentrowały się na programach, lecz na zdarzeniach-symbolach, które zyskały status narracyjnych punktów ciężkości. Sprawa mieszkania Karola Nawrockiego stała się nie tylko najczęściej przywoływanym wątkiem, ale też moralnym testem – uderzającym w zaufanie do intencji i reputacji. Riposta Adriana Zandberga wobec Rafała Trzaskowskiego o „koryciarstwie” została uznana za punkt zwrotny – pierwsze ostrze realnej debaty, przywoływane w komentarzach jako przebłysk autentycznego starcia. Z kolei oskarżenia o „ustawkę” i wyciek pytań do Trzaskowskiego przekroczyły poziom insynuacji, stając się jedną z głównych narracji oskarżycielskich wobec TVP i logiki debaty. Równie mocno rezonowało zachowanie prowadzącej, postrzeganej jako emocjonalnie zaangażowana i nierówna wobec kandydatów. Wyjątkiem od tego negatywnego schematu była zbiórka charytatywna zainicjowana przez Krzysztofa Stanowskiego – jedyny motyw oceniany prawie wyłącznie pozytywnie, przywoływany jako coś prawdziwego w teatrze pozorów. Wszystkie te wątki, nawet jeśli marginalne programowo, stały się głównymi punktami zapamiętania – czymś, co bardziej niż postulaty, ukształtowało emocjonalną pamięć tej debaty.

Wzmianki kandydaci % udział

(Na podstawie treści komentarzy – % ogółu wypowiedzi na temat kandydata)

Wzmianki o kandydatach w komentarzach po debacie prezydenckiej w TVP 12 maja 2025 roku układają się w jasną hierarchię, która więcej mówi o intensywności emocji niż o programowych różnicach. Najczęściej przywoływanym kandydatem był Karol Nawrocki – nie z powodu silnego wystąpienia, lecz przez obciążające go narracje: sprawa mieszkania, oskarżenia o agresję i utożsamienie z władzą stały się wiodącymi tematami. Rafał Trzaskowski zajął drugie miejsce, ale jego obecność w dyskursie wynikała z domniemanej „ustawki” i wrażeń fizycznych – zmęczenia, braku kontaktu z debatą. Dopiero trzeci, Sławomir Mentzen, był komentowany bardziej przez pryzmat treści niż kontrowersji – doceniano spójność ideologiczną i klarowny przekaz. Krzysztof Stanowski, mimo że nie jest politykiem z tradycyjnego nurtu, zyskał zauważalną obecność dzięki swojemu medialnemu stylowi i akcji charytatywnej. Lewica, mimo mocnych momentów (Zandberg, Biejat), pojawiała się rzadziej – być może dlatego, że ich przekaz był mniej sensacyjny, a bardziej tematyczny. Braun i Hołownia funkcjonowali na marginesie dyskusji – pierwszy jako obiekt kontrowersji, drugi jako przykład niezauważalności. Współczesna widownia debat nie reaguje równomiernie – komentuje to, co wzburza lub szokuje, a niekoniecznie to, co przekonuje.

Na podstawie analizy komentarzy dotyczących debaty prezydenckiej w TVP z 12 maja 2025, najczęściej wzmiankowani kandydaci i konteksty ich występowania przedstawiają się następująco:

Nr	Kandydat	Udział % komentarzy	Główne konteksty występowania
1	🟥 Karol Nawrocki	35%	Afera mieszkaniowa, zarzuty o manipulację i agresję, poparcie jako kandydat PiS, riposty wobec Lewicy.
2	🟦 Rafał Trzaskowski	34%	Krytyka stylu i formy wypowiedzi, zarzuty o „ustawkę” debaty, temat reprywatyzacji, wygląd i kondycja psychofizyczna.
3	⬛️ Sławomir Mentzen	15%	Pozytywne reakcje na jego wypowiedzi dot. dzietności i państwa minimum, oceniany jako konsekwentny kandydat antysystemowy.
4	🟧 Krzysztof Stanowski	12%	Komentarze o jego roli w debacie, działania medialne i charytatywne, zarzuty o agresję wobec prowadzącej.
5	🟪 Magdalena Biejat	6%	Pochwały za atak na Nawrockiego w sprawie mieszkania, zarzuty o brak wiedzy, emocjonalny ton wypowiedzi.
6	🔳 Grzegorz Braun	5%	Kontrowersyjne wypowiedzi (pandemia, imigracja), komentarze skrajne.
7	🟨 Szymon Hołownia	5%	Zarzuty o brak wyrazistości i konkretów, kilka pozytywnych komentarzy dotyczących empatii i tonu wypowiedzi.
8	🟫 Adrian Zandberg	4%	Głównie za ripostę do Trzaskowskiego nt. „koryciarstwa”, uznany za jeden z bardziej rzeczowych momentów debaty.

Jakie idee polityczne przypisali komentujący kandydatom?

(Na podstawie treści komentarzy – % ogółu wypowiedzi na temat kandydata)

Debata prezydencka w TVP zarysowała nie tylko granice osobowości kandydatów, ale też ich ideologicznych projekcji w oczach opinii publicznej. Komentujący nie ograniczali się do ocen retoryki czy stylu – przypisywali polityczne role, które odpowiadały głębszym społecznym skojarzeniom. Karol Nawrocki i Grzegorz Braun zostali jednoznacznie umieszczeni po stronie autorytarnej prawicy – jako symbole dyscypliny, siły i zamkniętej hierarchii, często określani wspólnie jako twarze „państwowego zamordyzmu”. Rafał Trzaskowski i Szymon Hołownia byli oceniani jako kontynuatorzy liberalnego centrum, jednak bez wyrazistego ideowego szkieletu – zderzający się z zarzutem politycznego wyjałowienia. Lewica, reprezentowana przez Adriana Zandberga i Magdalenę Biejat, miała w oczach komentujących jasny profil społeczny – choć z różnicą tonu: Zandberg był postrzegany jako rzeczowy i zbalansowany, Biejat jako emocjonalna i konfrontacyjna. Sławomir Mentzen został ujęty jako najbardziej spójny ideologicznie – twórca wolnościowej narracji antypaństwowej z narodowym akcentem. Stanowski z kolei – paradoksalnie – wymykał się klasyfikacjom, odczytywany bardziej jako medialne zjawisko niż polityczny byt. Tak rozłożona mapa idei pokazuje, że wyborcy szukają nie tylko twarzy, ale i światopoglądowych ram, nawet jeśli muszą je zrekonstruować na własną rękę.

🧬 Ocena sentymentu odbioru kandydatów

(Na podstawie treści komentarzy – % ogółu wypowiedzi na temat kandydata)

Nr	Kandydat	🟢Pozytywne (%)	🔴Negatywne (%)	Wartość netto (%)	Wnioski
1	🟧 Krzysztof Stanowski	54%	18%	+36%	Przewaga pozytywnych ocen, chwalony za działania medialne i zbiórkę.
2	🟫 Adrian Zandberg	42%	22%	+20%	Wysokie uznanie za styl i argumenty, wyjątkowo korzystny odbiór.
3	⬛️ Sławomir Mentzen	45%	29%	+16%	Dominacja pozytywnych reakcji – spójność i konkretność.
4	🟪 Magdalena Biejat	25%	42%	–17%	Mieszane oceny, punktowe uznanie za jedną konfrontację.
5	🟨 Szymon Hołownia	14%	55%	–41%	Krytykowany za nijakość i brak wyrazistości.
6	🟦 Rafał Trzaskowski	20%	64%	–44%	Liczne zarzuty do wyglądu podczas debaty.
7	🟥 Karol Nawrocki	15%	68%	–53%	Najwięcej negatywnych ocen, dominacja tematu mieszkania.
8	🔳 Grzegorz Braun	13%	66%	–53%	Skrajnie oceniany, mocno kontrowersyjny odbiór.

Poziomu polaryzacji wokół głównego konfliktu partyjnego 🟦PO vs 🟥PiS

Z danych wynika jasno: konflikt 🟦PO vs 🟥PiS (czyli klasyczny duopol) był w tej debacie nie tyle tematem, co mechanizmem. Formalnie nieobecny – ale w odbiorze społeczno-medialnym wszechobecny. Kandydaci mówili o gospodarce, bezpieczeństwie, wartościach. Komentujący mówili o Tusku i Kaczyńskim. To nie była debata o nowych twarzach. To była debata w cieniu starych symboli.

POZIOM POLARYZACJI: 🟦PO vs 🟥PiS

📌 Charakterystyka treści

🔵 Anty-PO / Pro-PiS

• ~13% ogółu komentarzy
• Motywy: Trzaskowski jako „marionetka Tuska”, krytyka TVN, „tęczowa agenda”, „wyprzedaż Polski”
• Silne emocje: szydera, pogarda, nienawiść symboliczna
• Powiązania: wsparcie dla Nawrockiego, Stanowskiego, obrona instytucji narodowych

🔴 Anty-PiS / Pro-PO

• ~8% ogółu komentarzy
• Motywy: zarzuty wobec Nawrockiego („afera mieszkaniowa”), przypomnienie rządów PiS, wezwania do głosowania na Trzaskowskiego jako „cywilizacyjny wybór”
• Emocje: rozczarowanie, ironia, obrona wartości europejskich
• Styl: nieco bardziej stonowany, ale również silnie tożsamościowy

⚫ Anty-duopol („POPiS”)

• ~5% ogółu komentarzy
• Główne postaci: Mentzen, Stanowski, Braun
• Narracja: „20 lat tej samej wojny”, „zatrzymać teatr dwóch partii”, „czas nowych ludzi”
• Styl: ironiczny, buntowniczy, często memiczny

Wniosek strategiczny:

To nie była debata o przyszłości politycznej Polski. To była debata, która nieświadomie utrwaliła stare linie frontu. Kandydaci, którzy nie grali w logikę PO–PiS – jak 🟫Zandberg czy 🟧 Stanowski – zostali odebrani jako wiarygodniejsi, bo nie próbowali wpisywać się w przewidywalne role. Ich narracje były autonomiczne – nie wyrosłe z potrzeby polemiki z nieobecnymi liderami.

Z kolei tacy gracze jak ⬛️Mentzen, 🟨Hołownia czy 🔳Braun – choć również spoza układu – zdobyli największą widoczność dzięki temu, że zagrali przeciw niemu. Użyli duopolu jako punktu odcięcia: „nie jesteśmy nimi, nie będziemy nimi, mamy inny język, inną energię”

🔁 Jak zareagowały algorytmy na klasyczny duopol: 🟦Trzaskowski i 🟥 Nawrocki

🟦 Rafał Trzaskowski (PO) – algorytm go zna, ale nie promuje

• Widoczność dobra, ale interakcje słabe: jego wypowiedzi nie generowały wyraźnych cytatów, nie wywoływały reakcji emocjonalnych – a więc były słabo pozycjonowane przez algorytmy X, TikToka czy Facebooka.
• Komentarze często brzmiały jak wzdychnięcie: „był, ale nic nie powiedział”, „przyzwoity, ale zniknął”.
• Algorytmiczny problem Trzaskowskiego: brak momentu, brak punktu zapalnego, brak konfliktu, który mógłby zostać wycięty, rozdystrybuowany, przememowany.

🟥 Karol Nawrocki (PiS) – jedno hasło wystarczyło: „kawalerka”

• Wysoka interakcja, ale tematycznie zawężona: niemal wszystkie komentarze, cytaty, reakcje obracały się wokół jednej osi – „afera mieszkaniowa”.
• Algorytmy to lubią: jeden nośny motyw → emocja → podział opinii → klikalność.
• Nawrocki zdominował debatę, ale jako figura kontrowersji, nie treści. Wystarczył jeden temat, żeby algorytmy wywindowały go na szczyty wzmiankowań – i unieruchomiły w jednym schemacie.

🟥🟦 Czy był to teatr duopolu?
Tak – ale teatr cieni. PO i PiS nie dominowali w liczbie wypowiedzi kandydatów – ale dominowali jako rama interpretacyjna, algorytm tożsamościowy, emocjonalne echo. Nawet tam, gdzie ich nie było, byli obecni jako filtr, przez który oceniano innych. Kiedy kandydat się nie uśmiechał – pytano, czy „gra na PiS”. Gdy był zbyt europejski – „pewnie od Tuska”. Debata zamieniła się w komentarz do debaty, która się nie odbyła – tej, w której PO i PiS znowu byliby głównymi aktorami.

🎯 Co z tego wynika?

• Debata była porażką dla idei przełamania duopolu – ale nie przez błędy kandydatów, tylko przez nawyki odbiorców.
• Zwyciężyli ci, którzy potrafili mówić poza tą logiką – ale i tak byli przez nią oceniani.
• Kandydaci spoza PO i PiS zostali wysłuchani tylko dlatego, że zagrali ciszą tam, gdzie inni słyszeli hałas.

Jeśli rzeczywiście trwa „likwidacja duopolu”, to nie na poziomie struktur – tylko na poziomie cierpliwości publiczności. Nie dlatego, że PO i PiS są słabi. Ale dlatego, że stali się tłem, nie treścią.

Kto wygrał ?

Debata prezydencka w TVP nie stworzyła klasycznej hierarchii wygranych i przegranych – raczej ujawniła, że polityczne zwycięstwo w erze mediów społecznościowych ma wiele wymiarów. Adrian Zandberg zwyciężył w kategorii, która w klasycznym rozumieniu debaty powinna mieć największe znaczenie: był kandydatem treści, nie teatru. Jego wypowiedzi rezonowały z wyborcami szukającymi konkretu i sensu, a nie efektu. Karol Nawrocki osiągnął maksymalną widoczność, ale poprzez skandaliczny punkt zapalny – jeden temat wystarczył, by stać się obiektem debaty, choć nie jej autorem. Krzysztof Stanowski wszedł do przestrzeni politycznej bokiem, ale wszedł skutecznie – jako figura zmęczenia i potrzeby niezależności, zyskał emocjonalną tożsamość komentujących, niekoniecznie ich głosy. Sławomir Mentzen był najbardziej ideowo uporządkowany – nie najsilniejszy emocjonalnie, ale najbardziej konsekwentny. Nie próbował się podobać – i właśnie dlatego został oceniony jako wiarygodny. Te cztery typy zwycięstwa pokazują, że wyborcy dzisiaj oceniają nie tylko poglądy, ale też to, czy kandydat jest stabilny, wyrazisty, prawdziwy – i czy jest w stanie przekroczyć algorytmy, by pozostać człowiekiem z przekazem.

🟫 Adrian Zandberg – zwycięzca ekspozycji treści

Zandberg został odebrany jako kandydat najbardziej zorientowany na treść, nie na teatr. Jego wypowiedzi – konkretne, tematyczne, wolne od autopromocyjnego języka – rezonowały z oczekiwaniami tych, którzy szukali „kandydata z przekazem”. Komentatorzy często używali wobec niego słów takich jak „uczciwy”, „konsekwentny”, „merytoryczny”, co pokazuje, że nie chodziło wyłącznie o poglądy, ale o sposób ich przedstawienia. Jego riposta do Trzaskowskiego o „koryciarstwie” była nie tylko celna, ale i symboliczna – jako jedna z nielicznych wypowiedzi ocenianych jako istotna i zapamiętywalna. Zandberg nie wygrał debatą emocji, ale debatą sensu – został nagrodzony za jakość wypowiedzi i społecznie wiarygodny ton.

🟥 Karol Nawrocki – zwycięzca algorytmiczny

Nawrocki był najczęściej komentowanym kandydatem, ale nie dlatego, że zrobił coś wyjątkowego – wystarczyło jedno słowo-klucz: „mieszkanie”. Ta jedna kwestia wygenerowała ogromny poziom emocjonalnego zaangażowania – zarówno krytycznego, jak i obronnego. Nawrocki nie zdominował treścią, lecz formatem debaty cyfrowej: stał się figurą kontrowersji, którą algorytmy społecznościowe rozpoznały i rozdmuchały. Nie był oceniany przez pryzmat programu – ale przez to, jak silnie można było się do niego odnieść. Jego „zwycięstwo” to nie poparcie – to zasięg. Algorytm nie szuka wartości – szuka konfliktu. Nawrocki ten konflikt uosabiał, nawet jeśli był jego zakładnikiem.

🟧 Krzysztof Stanowski – zwycięzca społecznej tożsamości

Stanowski nie wszedł na debatę jako polityk, ale wyszedł z niej jako reprezentant emocji, które polityka rzadko rejestruje: zmęczenia, nieufności i potrzeby niezależności. Jego obecność nie opierała się na postulatach, lecz na gestach – przede wszystkim zbiórce charytatywnej, która zdominowała pozytywny wymiar reakcji wobec niego. Był odbierany jako „swój człowiek”, ktoś spoza układu, który nie mówił językiem politycznym. Komentatorzy nie bronili jego poglądów – bronili jego obecności. Stanowski wygrał w kategorii emocjonalnej autentyczności – był symbolem outsidera, który nie musi wygrać, żeby być potrzebny.

⬛️ Sławomir Mentzen – zwycięzca ideologicznej spójności

Mentzen nie zdominował debaty liczbą cytowań ani widowiskowością, ale był najczęściej opisywany jako kandydat, który „wie, czego chce i mówi to jasno”. Jego przekaz był logiczny, oparty na stałych hasłach – „wolność”, „podatki”, „dzietność” – i odporny na chaos. Komentatorzy, także ci spoza jego elektoratu, doceniali jego konsekwencję, powtarzalność i brak chwiejności. Mentzen zbudował wokół siebie wrażenie kogoś, kto nie zmienia tonu, nie szuka poklasku, ale reprezentuje wyraźny porządek ideowy. W czasach chaosu i nieufności wobec języka polityki, właśnie ta stabilność została uznana za wartość. Nie wzbudzał najwyższych emocji, ale zdobył najwyższe noty za klarowność.