Raport sytuacyjny: Komunikacja strategiczna Białorusi (2-8 lutego 2025)
Wstęp
Analiza komunikacji strategicznej Białorusi w ostatnim tygodniu wskazuje na dominację tematów związanych z polityką wewnętrzną, wyborami prezydenckimi oraz relacjami międzynarodowymi. Komunikacja była skoncentrowana na legitymizacji władzy, krytyce Zachodu i NATO oraz podkreślaniu strategicznej współpracy z Rosją i innymi partnerami. Kluczowe narracje obejmowały również kwestie historyczne oraz dezinformacyjne w kontekście Ukrainy i USA.
1. Struktura przekazu
Podział kluczowych obszarów komunikacji Białorusi w analizowanym okresie:
- Legitymizacja władzy i wybory prezydenckie (30%) – Podkreślano zwycięstwo Aleksandra Łukaszenki, podając wyniki głosowania oraz jego znaczenie dla stabilności kraju. W komunikatach wskazywano na demokratyczny charakter procesu wyborczego.
- Krytyka Zachodu i NATO (25%) – Skupiono się na negatywnym przedstawianiu Zachodu, oskarżając go o ingerencję w sprawy wewnętrzne Białorusi, destabilizację regionu oraz działania mające na celu osłabienie kraju.
- Sojusz z Rosją i organizacjami międzynarodowymi (20%) – Eksponowano współpracę z Rosją, Szanghajską Organizacją Współpracy (SCO) oraz BRICS jako alternatywę dla zachodnich struktur.
- Ukraina i USA jako źródła destabilizacji (15%) – W komunikacji dominowały wątki związane z wojną na Ukrainie, przedstawianiem USA jako aktora destabilizującego region oraz sugerowaniem porażki Kijowa.
- Narracje historyczne i propaganda antyzachodnia (10%) – Promowano materiały historyczne, szczególnie dotyczące II wojny światowej, wskazując na negatywną rolę Zachodu oraz próbę fałszowania historii.
2. Efektywność komunikacji
Analiza zaangażowania odbiorców wskazuje na zróżnicowane poziomy interakcji:
- Największe zainteresowanie wzbudzały treści związane z wyborami prezydenckimi i legitymizacją władzy (5-8% interakcji). Posty na temat zwycięstwa Łukaszenki oraz jego wystąpienia cieszyły się dużą liczbą polubień i udostępnień.
- Krytyka Zachodu i NATO generowała umiarkowane zaangażowanie (3-6%), co wskazuje na zainteresowanie odbiorców tematem, jednak niższe niż w przypadku wyborów.
- Treści dotyczące współpracy międzynarodowej i sojuszu z Rosją miały niższy poziom interakcji (2-4%), co może sugerować, że temat ten jest mniej angażujący dla odbiorców.
- Narracje historyczne i treści dezinformacyjne o USA i Ukrainie miały relatywnie niskie zaangażowanie (1-3%), co wskazuje na ograniczoną skuteczność tych przekazów w budowaniu szerokiego zainteresowania.
3. Kluczowe narracje i ich nasycenie w komunikacji
W analizowanym okresie białoruska komunikacja koncentrowała się na następujących przekazach:
- Zwycięstwo Łukaszenki jako symbol stabilności i sukcesu (30%) – Komunikaty podkreślały demokratyczny charakter wyborów oraz poparcie społeczne dla prezydenta.
- Zachód jako źródło destabilizacji i ingerencji (25%) – Akcentowano rzekome próby Zachodu ingerowania w wewnętrzne sprawy Białorusi, przedstawiając USA i UE jako agresorów politycznych.
- Sojusz z Rosją i organizacjami alternatywnymi (20%) – Przedstawiano Białoruś jako aktywnego uczestnika SCO i BRICS, podkreślając konieczność uniezależnienia się od Zachodu.
- Ukraina jako państwo upadłe, a USA jako winne globalnej destabilizacji (15%) – Narracje dotyczące wojny na Ukrainie i kryzysu w USA miały na celu delegitymizację Zachodu i wzmacnianie prorosyjskiego przekazu.
- Historia jako narzędzie legitymizacji władzy i propagandy (10%) – Komunikacja obejmowała materiały historyczne, szczególnie dotyczące II wojny światowej, mające na celu umocnienie białoruskiej tożsamości narodowej w opozycji do Zachodu.
4. Wnioski operacyjne
- Najsilniejszy przekaz dotyczył legitymizacji władzy i stabilności politycznej
- Krytyka Zachodu pozostaje kluczowym elementem komunikacji
- Sojusz z Rosją i organizacjami wschodnimi jest eksponowany jako fundament polityki zagranicznej
- Treści historyczne i propaganda antyzachodnia mają marginalne znaczenie w interakcjach