Raport sytuacyjny: Komunikacja strategiczna Białorusi (9–15 lutego 2025)

Wstęp

Analiza komunikacji strategicznej Białorusi w okresie 9–15 lutego 2025 r. wskazuje na dominację tematów związanych z relacjami międzynarodowymi, polityką wewnętrzną oraz wojną na Ukrainie. Komunikacja koncentrowała się na przedstawianiu Białorusi jako stabilnego państwa, wzmacnianiu relacji z Rosją i podkreślaniu roli Aleksandra Łukaszenki jako lidera zapewniającego suwerenność kraju. Istotną część przekazu stanowiły również narracje dotyczące roli USA i UE w konflikcie ukraińskim oraz strategicznych działań Donalda Trumpa.

1. Struktura przekazu

  • Relacje międzynarodowe i sojusze (35%) – Współpraca z Rosją, stosunki z USA, rola Białorusi na arenie międzynarodowej, wsparcie dla Libanu.
  • Polityka wewnętrzna i stabilność kraju (25%) – Przemówienia Łukaszenki, rozwój gospodarczy, inicjatywy technologiczne i przemysłowe.
  • Wojna na Ukrainie i bezpieczeństwo (20%) – Stan konfliktu, rozmowy pokojowe, rola Trumpa i Putina, potencjalne konsekwencje geopolityczne.
  • Krytyka Zachodu i NATO (10%) – Polityka USA, postawa UE, stosunek Zachodu do Białorusi i Rosji.
  • Narracja historyczna i suwerenność (10%) – Pamięć o II wojnie światowej, historia współpracy Białorusi z Rosją, znaczenie narodowej tożsamości.

2. Efektywność komunikacji

  • Największe zaangażowanie generowały treści dotyczące relacji międzynarodowych (3-5%), co wskazuje na silne zainteresowanie kwestiami geopolitycznymi i rolą Białorusi na arenie międzynarodowej.
  • Tematy związane z polityką wewnętrzną osiągały 2-4% interakcji, co sugeruje umiarkowane zainteresowanie kwestiami gospodarczymi i administracyjnymi.
  • Wojna na Ukrainie angażowała 1-3% odbiorców, co pokazuje, że temat ten pozostaje istotny, ale nie jest dominujący w narracji Białorusi.
  • Krytyka Zachodu i NATO generowała 1-2% interakcji, co sugeruje, że nie jest to kluczowy temat, lecz część szerszej narracji o suwerenności Białorusi.
  • Narracja historyczna uzyskiwała 0,5-1% zaangażowania, co wskazuje, że temat ten ma drugorzędne znaczenie w komunikacji strategicznej.

3. Kluczowe narracje i ich nasycenie

  • Sojusz Białorusi i Rosji (35%) – Wzmacnianie relacji z Rosją, strategiczna współpraca gospodarcza i wojskowa.
  • Silne przywództwo Łukaszenki (25%) – Stabilność polityczna, rola prezydenta w rozwoju kraju, niezależność Białorusi.
  • Wpływ wojny na Ukrainie na sytuację międzynarodową (20%) – Rola Trumpa i Putina w negocjacjach, przyszłość Europy w kontekście konfliktu.
  • Krytyka Zachodu i NATO (10%) – Oskarżenia o ingerencję w sprawy wschodnioeuropejskie, wpływ sankcji na sytuację Białorusi.
  • Historia i suwerenność narodowa (10%) – Przypomnienie wydarzeń historycznych w kontekście niezależności Białorusi.

4. Wnioski operacyjne

  • Dominujący przekaz koncentruje się na podkreślaniu bliskich relacji Białorusi z Rosją, co sugeruje długoterminową strategię wzmacniania sojuszu.
  • Polityka wewnętrzna i wizerunek Łukaszenki jako lidera odgrywają kluczową rolę w budowaniu stabilności narracyjnej, co wskazuje na chęć utrzymania kontroli nad sytuacją krajową.
  • Tematyka wojny na Ukrainie jest istotna, ale nie dominuje w przekazie, co sugeruje, że Białoruś stara się przedstawiać jako stabilny aktor, a nie bezpośredni uczestnik konfliktu.
  • Krytyka Zachodu i NATO jest obecna, ale nie stanowi głównego nurtu komunikacji, co może sugerować próbę unikania eskalacji napięć z Zachodem.
  • Narracje historyczne są wykorzystywane w celu wzmacniania tożsamości narodowej i legitymizowania polityki państwowej, co stanowi element długofalowej strategii informacyjnej.
Podsumowując, komunikacja strategiczna Białorusi w analizowanym okresie koncentrowała się na wzmacnianiu relacji międzynarodowych, budowaniu wizerunku stabilnego państwa oraz podkreślaniu niezależności i suwerenności w kontekście geopolitycznych napięć.